Μεσημέρι Κυριακής σε αίθουσα του δευτέρου ορόφου κτηρίου βρισκόμενου κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Συνέλευση και εκλογές σωματείου ελληνόθρησκων. Ο κόσμος πολύς, οι δεκαετίες της μεγάλης κατηγορίας σχεδόν μονοπωλούν την ηλικιακή του σύσταση.
Πρώτη μάζωξη έπειτα από πολλούς μήνες, τα εκκρεμή θέματα πολλά και ο θυμός συσσωρευμένος. Η τεστοστερόνη ρέει άφθονη και εκβάλλει σε μια θάλασσα ασυνεννοησίας, σκοπιμότητας, ίντριγκας, βεντέτας και γενικότερης γεροντικής άνοιας. Μια ώρα οχλαγωγίας και αντεγκλήσεων και οι συγκεντρωμένοι ακόμα διαφωνούν επί της διαδικασίας και του καταστατικού, το οποίο καταστατικό οι περισσότεροι αγνοούν πλήρως. Λαρύγγια βραχνιάζουν, προγούλια πάλλονται, πρόσωπα αναψοκοκκινίζουν. Οι πιο μεγαλόσωμοι προκαλούν άλλους να βγουν έξω να 'τα πούνε'. Η γυναικεία πλευρά οπλισμένη με φωνητικές χορδές και έμφυτη αποφασιστικότητα, θίγει τα ζητήματα τόσο λεπτομερώς ώστε κανείς δεν θυμάται τι ακριβώς ελέχθη. Οι οπλαρχηγοί της μιας παράταξης (ξακουστοί και πολύπειροι σφαγείς χριστιανικών ερπετών) με πολέμαρχο ένα απόγονο Σπαρτιατών έχουν καταλάβει το κεντρικό μέρος της σκηνής και προσποιούνται ότι 'τρέχουν' την διαδικασία, ενώ ουσιαστικά κάνουν επίδειξη δύναμης. Οι οπλαρχηγοί της άλλης παράταξης σε συμμαχία με την μερίδα των αγανακτισμένων, προβάλλουν σθεναρή αντίσταση μέσω εγγράφων καταγγελιών. Οι κατηγορίες που εκτοξεύονται είναι απίστευτες και οι απειλές για μηνύσεις δεν αργούν να έρθουν. Και οι δύο παρατάξεις έχουν φροντίσει να ενισχύσουν τις γραμμές τους, γράφοντας λίγες ημέρες πριν ως μέλη του σωματείου έναν ευρύ κύκλο συγγενών και φίλων. Όποιος φέρει την μεγαλύτερη παρέα, παίρνει και τις ψηφοφορίες (δεν είναι Ζούγκλα ούτε Δημοκρατία, μα τη δουλειά του την κάνει). Επί τέσσερις και πλέον ώρες, η χάβρα των Ιουδαίων, Ιδουμαίων και Σαμαρειτών εξαπλώνει τον θόρυβό της στους διαδρόμους και ενίοτε επικαλύπτει τον θόρυβο της λεωφόρου απ' έξω, έτσι ώστε περαστικοί να σηκώνουν τα κεφάλια τους ψάχνοντας την πηγή του σαματά.
Και αυτή είναι σε γενικές γραμμές η κατάληξη της πρώτης προσπάθειας του είδους της, η οποία, υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος της επανελλήνισης. Θεμελιωμένη, κι αμέσως τιναγμένη στον αέρα από τους ίδιους ανθρώπους, των οποίων η θέση βρίσκεται σε τραπεζάκια λαϊκού πάλκου, ταβέρνας, καφενείου, ή καφετέριας. Από τα πάλαι ποτέ άγρια νιάτα της Μεταπολίτευσης, τα μεγαλωμένα με σοσιαλισμό, συνδικαλισμό, ό'τινανισμό και γενικευμένο κλεφτοπόλεμο και οπλαρχηγισμό.
Τι θα προκύψει απ' όλα αυτά; Θα απομείνει τελικά ένας ηγεμόνας στον θρόνο των σπαθιών, ή μήπως η ορδή του δευτέρου ορόφου θα παραμείνει ως έχει, συνεχίζοντας την εξάπλωση του χάους και της φαγωμάρας στην ανθρωπότητα;
0 σχολια:
Δημοσίευση σχολίου