Η Ελληνική θρησκεία απέναντι στην πόζα

Μια από  τις περισσότερο θεμελιώδεις αντινομίες μεταξύ του μοντερνικού κόσμου και του κόσμου της παράδοσης, έγκειται στην αντιμετώπιση του φαίνεσθαι και τη θέση της εικόνας και της εντύπωσης. Από την πλευρά μας είμαστε οι Αρχαιόπληκτοι, οι Δωδεκαθεϊστές και οι Προγονολάτρες. Είμαστε πρεσβευτές ενός κόσμου πολύ λιγότερο εντυπωσιακού και απείρως πιο ουσιαστικού, όπου η αποτύπωση του στιγμιοτύπου προέκυπτε μονάχα ως έργο της υψηλής τέχνης και όπου το αθέατο και το θεατό αποτελούσαν όψεις ενός όλου, με συνολική επίδραση στην ύλη και την πραγματικότητα. Η εμπέδωση του βασικού αυτού γεγονότος είναι πρωταρχικής σημασίας για κάθε Έλληνα εθνικό και παραδοσιοκράτη, και η μη-κατανόησή του οδηγεί στην ασυνέπεια, τη φάρσα και την αυτοακύρωση. Σε έναν μοντερνικό κόσμο που αντιλαμβάνεται το επικοινωνιακόν και το ελκυστικόν μέσα από τη διάδοση και επικράτηση του φαίνεσθαι εις βάρος του είναι, κάθε δικός μας προσεταιρισμός αυτών των αρχών είναι καταστροφικός, μια από τις εμφατικότερες παραδοχές ήττας που θα μπορούσαμε να κάνουμε.

Περί δημοψηφίσματος

Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, οι ήττες και οι συμφορές, εξ ορισμού, δεν μας βρίσκουν έτοιμους ούτε προετοιμασμένους. Στην συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, τέτοιες καταστάσεις μας προλαβαίνουν και εμείς μπορούμε μόνο να αντεπεξέλθουμε με μια μη-ιδανική και μη-πρέπουσα, αλλά κατά προσέγγιση υπολογισμένη γκάμα κινήσεων και επιλογών.

Η ωμή πραγματικότητα υπαγορεύει ότι σήμερα, στη χώρα που λέγεται Ελλάδα, εθνικά ενσυνείδητοι Έλληνες είναι λιγότεροι από 10 άνθρωποι στους 100. Αυτή είναι η ήττα που οφείλουμε να διαχειριστούμε. Προς το παρόν δεν υπάρχει κανένα επωφελές για εμάς σενάριο. Αυτό που υπάρχει είναι η δυνατότητα να επιλέξουμε το λιγότερο επιζήμιο σενάριο. Ας εξετάσουμε τις επιλογές μας.

Καλοκαιρινό Heavy Metal