24/1/19

Λίμνες και Προδότες




Πολλά έχουν ειπωθεί για τις αιτίες που οδήγησαν στην προδοσία των Πρεσπών. Το μεγάλο ερώτημα είναι, γιατί οι αριστεριστές του Τσίπρα ξεσκίστηκαν να συνάψουν την παραχώρηση του ονόματος στην πρώτη κιόλας θητεία τους ως κυβέρνηση; Οικονομικά οφέλη για την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, δεν υπάρχουν. Γεωστρατηγικά, η Ελλάδα αυτοκτονεί ανακαλύπτοντας νέα εθνότητα στα βόρεια σύνορά της και την βαπτίζοντάς την με το ιστορικότερο όνομα της Βαλκανικής χερσονήσου. Η μανία των αριστεριστών να παραδώσουν το όνομα άρον-άρον, θυμίζει σε πολλούς ότι, 70 χρόνια πριν, οι κομουνιστές διεξήγαγαν κανονικό πόλεμο προσπαθώντας ακριβώς να αποσχίσουν τη Μακεδονία και να μετατρέψουν την υπόλοιπη Ελλάδα σε σοσιαλιστική 'δημοκρατία'. Ήρθε, άρα, ο καιρός να πληρωθεί το 'γραμμάτιο'; Γεγονός είναι ότι η αποκαλούμενη 'λύση' προωθούταν με ζήλο από τους ηγεμόνες 'διεθνείς οργανισμούς' του Οικουμενισμού, ήτοι ΝΑΤΟ, ΕΕ και φυσικά ΟΗΕ. Σε αυτούς οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό και η άνοδος του Ζάεβ, ο οποίος έχει να λάβει ένα πρώτο 'αναπτυξιακό' πακέτο 30 δις € από την ΕΕ, ανταμοιβούλα για τον τραυματισμό του από τους τρελαμένους Μακεντόνσκατα του Γκρουέβσκι. Τα δισεκατομμύρια είναι πολλά και, όση ιδεολογία κι αν έχει απομείνει στα συντρόφια του Τσίπρα, το ενδεχόμενο να έχει κοπεί και γι αυτούς κάποιο κονδύλι πρέπει να θεωρείται βέβαιο. Ο καλύτερος προδότης είναι ο επαγγελματίας.



Κομουνιστικός αλυτρωτισμός

Το αφήγημα που λέει ότι οι Μακεδόνες είναι διαφορετικοί από τους Έλληνες και αποτελούν ξεχωριστή εθνότητα, αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, και θεμέλιο μύθο του κομουνιστικού αλυτρωτισμού για τα Βαλκάνια. Ο όρος Μακεδόνας, δηλαδή, δεν είναι ελληνικός γεωγραφικός προσδιορισμός αλλά εθνικός - ορίζει έναν λαό ξέχωρο και διάφορο του ελληνικού. Η κομουνιστική μεγάλη ιδέα χρησιμοποιήθηκε από την αριστερή φράξια του Κομιτάτου (VMRO) στις αρχές του 20ου αιώνα, ώστε να εμπνεύσει και πραγματώσει την ίδρυση μιας 'μακεδονικής' λαϊκής δημοκρατίας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη και σύνορα που περιγράφονται στο γνωστό χάρτη της 'Ενωμένης Μακεδονίας' (Обединета Македонија). Η θεωρία αυτή βρήκε καταρχήν μπροστά της τον Μακεδονικό Αγώνα, ηττήθηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους, και κατατροπώθηκε στον Συμμοριτοπόλεμο του 1946-49, κατά τον οποίο οι Σλαυόφρονες αποτελούσαν από σημαντικό έως και το μεγαλύτερο μέρος του αποκαλούμενου 'δημοκρατικού' στρατού των κομουνιστοσυμμοριτών. Παρ' όλα αυτά, για πολλές και διάφορες σέχτες ένθεν κακείθεν των βορείων μας συνόρων, οι ήττες αυτές σήμαιναν απλά τη συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα.

Ο β'ΠΠ γέννησε μια αστική τάξη ιδιωτεύουσα, αφελή και προσηλωμένη στη Δύση, που προσπαθούσε να διαχειριστεί την διογκούμενη τουρκική απειλή και να σπουδάσει πάσει θυσία τα τέκνα της. Αντιμετωπίζοντας την κομουνιστική χίμαιρα, οι αστοί του '50 και του '60 ήταν απολύτως δεκτικοί σε ότι ερχόταν από τα δυτικά. Η κυριάρχηση και εδραίωση της Νέας Αριστεράς στις ΗΠΑ τις δεκαετίες  του '60 και '70 κυριολεκτικά σάρωσε την ελληνική διανόηση. Ακολούθησε η αποχαλίνωση του παπανδρεϊσμού και κάπου εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του '90, οι Έλληνες μαθαίνουν ότι συνορεύουν με ένα κράτος που λέγεται Μακεδονία. Στον πόλεμο η έκπληξη αυτή ονομάζεται αιφνιδιασμός. Για όλες τις δεκαετίες που η ακραιφνώς διεθνιστική ελλαδική αριστερά, υπό την αιγίδα της φιλελέ δεξιάς Μητσοτάκηδων κλπ και διαμέσου της κρατικής εκπαίδευσης, γραμμάτων και τεχνών, κατηγορούσε τον ελληνικό μεγαλοϊδεατισμό ως αιτία όλων των κακών, οι σωβινιστές Σκοπιανοί απόγονοι των Ντέλτσεβ, Κάρεβ και Σαντάνσκι, από τις θέσεις τους στην αντίστοιχη σκοπιανή διανόηση, μεγάλωναν γενεές επί γενεών με μακεδονισμό, ψευδοϊστορία και το κρύο πιάτο της εκδίκησης απέναντι στους εχθρούς Grci που τους 'έκλεψαν την πατρίδα'.

Τις συνέπειες αυτού του γεγονότος, το οποίο ποτέ τους δεν έμαθαν ή κατανόησαν, βρήκαν μπροστά τους οι Έλληνες με τη διάλυση της Γιουγκοσλαυίας. Από τη μια ένα κρατίδιο που, μέσω της εκπαίδευσης και της εκκλησίας, είχε διδάξει τους πολίτες του ότι οι νότιοι γείτονες ήταν φονιάδες και αντίχριστοι. Με πολυάνθρωπες, καλά οργανωμένες και μαχητικές μειονότητες σε Αυστραλία και Καναδά, που ήδη προπαγάνδιζαν επιτυχώς τις θέσεις τους μεταχειριζόμενες ένα οπλοστάσιο από weaponized 'ανθρώπινα δικαιώματα'. Με κρατική υποστήριξη και επιχειρηματίες που δώριζαν μεγάλα ποσά όποτε χρειαζόταν. Από την άλλη πλευρά, το φιλελέφτ χάος - ένας χώρος υπό το πρόσχημα της χώρας στον οποίο οι γερμανικές πολυεθνικές οργίαζαν, το δημόσιο χρέος κάλπαζε και οι λαθρομετανάστες εισέβαλαν ανενόχλητοι. Η εξάπλωση του διαδικτύου στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας αποκάλυψε το σκοπιανό πρόβλημα σε όλη του την έκταση. Μεμονωμένες, ιδιωτικές πρωτοβουλίες Ελλήνων πατριωτών προσπάθησαν να εκφέρουν αντίλογο στη μηχανή της σκοπιανής προπαγάνδας, αλλά ο ιστορικός τους λόγος ερχόταν δεύτερος πίσω από την εύπεπτη ψευδοϊστορία. Τότε οι Έλληνες ανακάλυψαν ότι ο μέσος Ευρωπαίος, τον οποίο η σοσιαλιστική ευρωφανφάρα τους είχε μάθει να θεωρούν 'φίλο' και 'εταίρο', ήταν παντελώς αδιάφορος προς τα όσα είχαν να πουν, αν όχι και εχθρικός.



Έθνος: χαμένο στη μετάφραση

Οι Σκοπιανοί, κυρίως αυτοί της διασποράς, προπαγανδίζουν το 'Μακεδόνας' με την γεωγραφική ή κρατική του σημασία, ενώ οι Έλληνες παραμένουν προσανατολισμένοι στην εθνολογική του έννοια. Οι δυτικοί προσέχουν τους Σκοπιανούς επειδή ακριβώς ο αγγλικός όρος Nation χρησιμοποιείται στον δυτικό κόσμο και υπό τις δύο έννοιες. Έτσι, όταν ο Σκοπιανός ισχυρίζεται ότι έχει 'Macedonian nationality', αρκεί στον μέσο δυτικό το δεδομένο ότι ο Σκοπιανός ζει σε ένα κράτος που ονομάζεται 'Macedonia'. Από το τέλος του β'ΠΠ η παγκοσμιοποίηση και ο πολυπολιτισμός άρχισαν να επικρατούν και η έννοια του έθνους να αποδομείται και να εξοβελίζεται. Ο ατομικισμός ως θεμέλιος λίθος του φιλελευθερισμού τείνει να αποδομήσει κάθε συλλογική ταυτότητα, με κυριότερη την εθνική. Σε αυτό το περιβάλλον, η ελληνική άποψη που αντιλαμβάνεται την ιδιότητα 'Μακεδόνας' με εθνολογικά κριτήρια (καταγωγή, γλώσσα, έθιμα), φαντάζει στους liberal δυτικούς ανεδαφική, ξεπερασμένη και εν πολλοίς ύποπτη. Φυσικά, οι Σκοπιανοί στο εσωτερικό τους δεν έχουν αμφιβολία για το ότι αποτελούν Μακεδονική εθνότητα.

Κατά την ελληνική και παραδοσιακή άποψη, ο άνθρωπος ονομάζει τον τόπο που κατοικεί σύμφωνα με το έθνος του. Κατά την μοντερνική άποψη που χρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί, ο άνθρωπος ονομάζεται από τον τόπο που κατοικεί, ακόμη κι αν η ονομασία αυτή ανήκει σε άλλη γλώσσα από τη δική του. Έτσι, ο δήμαρχος του Λονδίνου π.χ. λογίζεται κανονικός Άγγλος, ανεξάρτητα από το αν στο βιογραφικό του αναφέρεται ότι οι Πακιστανοί γονείς του ήρθαν στην Αγγλία δύο χρόνια πριν γεννηθεί, ή ότι ο ίδιος διατηρεί ευλαβικά την πίστη του στο Ισλάμ, κρατική θρησκεία του Πακιστάν. Καταλαβαίνουμε ότι, αντιθέτως με τα όσα ισχυρίζεται το ελλαδικό φιλελέφτ καθεστώς, οι δυτικοί δεν πιστεύουν περισσότερο τους Σκοπιανούς από ότι εμάς επειδή έχουν κάποια σφαιρικότερη γνώση του προβλήματος την οποία εμείς αγνοούμε, αλλά μόνο και μόνο επειδή οι Σκοπιανοί προπαγανδίζουν τον μακεδονισμό τους με τον ίδιο τρόπο που ο κάθε Sadiq Khan διαφημίζει τον αγγλισμό του.

Το σκοπιανό πρόβλημα άπτεται έτσι της εννοιολογικής ασάφειας του όρου Nation με την οποία, σκοπίμως ή μη, αυτός περικλείεται σήμερα. Η συμφωνία των Συριζανέλ όχι μόνο συντηρεί την ασάφεια αυτή, αλλά βασίζεται και θεμελιώνεται επάνω της. Το πρώτο άρθρο του αγγλικού κειμένου της συμφωνίας αναφέρει "The nationality of the Second Party shall be Macedonian". Το όργανο που ονομάζεται ΟΗΕ πιστοποιεί στους Συριζανέλ μια ελληνική μετάφραση, προφανώς για εσωτερική κατανάλωση, στην οποία ο όρος 'nationality' μεταφράζεται ως 'υπηκοότητα'. Στο σημείο αυτό οι Συριζαίοι παίζουν το βρώμικο παιχνίδι τους εις βάρος μας. Με την κύρωση της συμφωνίας δεν θα έχουμε μόνο να εξηγήσουμε στους ξένους ότι το Μακεδόνας είναι τοπική υποδιαίρεση του Έλληνας, κάτι το οποίο αφορά μια περιεκτική ξενάγηση στην ελληνική ιστορία. Θα πρέπει να τους πείσουμε ότι, παρά τα όσα αναφέρονται στα μεγαλύτερα αγγλικά λεξικά, η έννοια 'nationality' δεν αφορά πράγματα όπως γλώσσα και κουλτούρα, αλλά μια απλή πολιτογράφηση. Ισχυρισμός που θα συγκρούεται πρωτίστως με την -υπογεγραμμένη- παραδοχή μας για την σκοπιανή γλώσσα, που ονομάζεται απλώς 'μακεδονική'. "Μα πως γίνεται" θα μας χλευάζουν οι ξένοι, "η γλώσσα των ανθρώπων αυτών να μην υποδηλώνει τη μακεδονική τους εθνικότητα, όταν εσείς οι ίδιοι παραδέχεστε ότι μιλούν Μακεδονικά;"



Βόρεια της Μακεδονίας

Η αριστερή επιχειρηματολογία για το Σκοπιανό έχει ως εξής: "Μα πως μπορούμε να κατηγορούμε τους Μακεδόνες ότι καπηλεύονται την ελληνική ιστορία, παρουσιάζοντάς την ως δική τους, από τη στιγμή που συνυπήρχαν ταυτοχρόνως με τους άλλους πληθυσμούς και , άρα, μέρος της ιστορίας αυτού του τόπου τους ανήκει δικαιωματικά; Εξάλλου, η μακεδονική γλώσσα ομιλούταν σε μεγάλο μέρος της υπαίθρου άρα ο πληθυσμός είχε εκσλαυισθεί." Καταρχήν, η Ελλάδα δεν διαφωνεί ότι στους Σκοπιανούς αυτούς που κατοικούν σήμερα στην Μακεδονία, ανήκει μέρος της ιστορίας αυτού του τόπου. Διαφωνεί στο ότι η ιστορία τους μπορεί να ονομαστεί Μακεδονική. Άλλο ιστορία των Σκοπιανών της Μακεδονίας, άλλο Μακεδονική ιστορία. Επίσης, η βουλγαρική ντοπιολαλιά αποτελεί ένδειξη και όχι απόδειξη της εθνικότητάς τους. Ακόμα και ως ένδειξη είναι αναξιόπιστη. Ένα έθνος υπόδουλο για αιώνες δεν μπορεί να διδάσκει συστηματικά τη γλώσσα του μέσω της εκπαίδευσης. Αντιθέτως, τα σλαυικά έθνη βορείως της οθωμανικής αυτοκρατορίας είχαν κάθε τέτοια δυνατότητα. Στη διαφορά αυτή οφείλεται η υποχώρηση της ελληνικής γλώσσας έναντι των σλαυικών ιδιωμάτων και της τουρκικής, και όχι σε εκσλαυισμό ή εκτουρκισμό. Πολύ απλά από τη στιγμή που στην ελληνική ύπαιθρο εξέλειπε η συστηματική εκμάθηση των ελληνικών, ξένες λέξεις και ιδιώματα εισχώρησαν για να γεμίσουν το κενό. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ελληνικοί πληθυσμοί αντικαταστάθηκαν με σλαυικούς.

Ας γυρίσουμε στην αριστερή αφήγηση που θέλει τους Σκοπιανούς να είναι Μακεδόνες επειδή, για κάποιους από τους αιώνες που ακολούθησαν την κάθοδο των Σλαύων στη Βαλκανική, ζουν στην ευρύτερη περιοχή που ονομαζόταν Μακεδονία. Η σκοπιανή προπαγάνδα οριοθετεί την περιοχή αυτή σε ένα κράτος που καταλαμβάνει τα κεντρικά Βαλκάνια και απλώνεται από εντός της Βουλγαρίας στην Αλβανία και από τα νότια σύνορα της Σερβίας μέχρι και τη Χαλκιδική. Από που προκύπτει η συγκεκριμένη περιοχή; Από πουθενά. Κράτος, ή διοικητική υποδιαίρεση κράτους, είτε με όνομα Μακεδονία ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο, που να συνέπιπτε με τη σκοπιανή 'Обединета Македонија', 'Ενωμένη Μακεδονία' δηλαδή, ουδέποτε υπήρξε στα Βαλκάνια. Το αρχαίο μακεδονικό βασίλειο στα κλασικά του όρια του 336 παχχ, βρίσκεται σχεδόν ολόκληρο εντός των σύγχρονων ελληνικών συνόρων. Το ελληνιστικό μακεδονικό βασίλειο του 200 παχχ το ίδιο. Η ρωμαϊκή Επαρχία της Μακεδονίας που ακολούθησε από το 146 παχχ, μετέβαλλε τα όριά της κάμποσες φορές αλλά δεν συνέπεσε ποτέ με το σκοπιανό κατασκεύασμα. Από το 449 μαχχ και μέχρι την εισβολή των Σλαύων στα μέσα του 6ου αιώνα, στην περιοχή υπήρχαν δύο Μακεδονίες. Στον βορρά, η Δεύτερη Μακεδονία (Macedonia Secunda), επαρχία που περιλάμβανε εν μέρει τη Δαρδανία και το σύνολο της Παιονίας και κάνει την τελευταία εμφάνισή της στις πηγές το 535- άρα οι Σλαύοι ουδέποτε την συναντούν. Στο νότο, η Πρώτη Μακεδονία (Macedonia Prima) με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη, επαρχία που περιελάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του αρχαίου βασιλείου της Μακεδονίας και άλλες παράκτιες περιοχές. Οι σλαυικές επιδρομές του 6ου αιώνα επιφέρουν κατάλυση της βυζαντινής αυτοκρατορίας στην περιοχή και την ερήμωση της υπαίθρου, εκτός της πρωτεύουσας Θεσσαλονίκης. Το βυζαντινό μακεδονικό Θέμα που ακολούθησε από το 9ο έως τον 11ο αιώνα, βρισκόταν στην ανατολική Θράκη με πρωτεύουσα την Αδριανούπολη. Οι Τούρκοι που ήρθαν μετά δεν γνωρίζουν καμμία περιοχή με τέτοιο όνομα. Τα σαντζάκια και τα βιλαγέτια τους ουδέποτε ονομάζονται Μακεδονία ή οτιδήποτε παρόμοιο. Συμπέρασμα: Η ευρύτερη περιοχή βορείως της (ελληνικής) Μακεδονίας που οι Σκοπιανοί σήμερα ονομάζουν 'Μακεδονία του Βαρδάρη', α) ονομαζόταν Μακεδονία κατά περίσταση, β) ονομάζονταν έτσι εξωνυμικά από μη-Μακεδόνες κατακτητές και γ) σταμάτησε να ονομάζεται έτσι προτού εμφανιστούν οι Σλαύοι στα Βαλκάνια. Τελικά είναι ακριβώς η σλαυική κατάκτηση και επακόλουθος εποικισμός, οι αιτίες που η περιοχή πλέον αναφέρεται στις πηγές ως Σλαυινία και χάνει οριστικά κάθε 'επίσημη' μακεδονική σήμανση.

Για να βρούμε τις πρώτες αναφορές στην γεωγραφική οντότητα της 'Ενωμένης Μακεδονίας' πρέπει να έρθουμε στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η παραπαίουσα Οθωμανική αυτοκρατορία δημιουργεί κενά εξουσίας στα Βαλκάνια, τα οποία Βούλγαροι, Σέρβοι και Έλληνες (μεταξύ άλλων) σπεύδουν να καλύψουν. Τότε κυκλοφορούν αμφιλεγόμενης εγκυρότητας 'εθνολογικές μελέτες', όπως αυτή του Βουλγάρου γεωγράφου Vasil Kanchov. Φυσικά, ο χάρτης του Kanchov (όπως και οι άλλοι) δεν απεικονίζει τίποτα εθνολογικό. Τουναντίον βασίζεται στις Οθωμανικές διοικητικές υποδιαιρέσεις (Vilayet) της περιοχής, απεικονίζοντας τα δύο Οθωμανικά βιλαγέτια Manastir και Selanik (Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης) ενωμένα, παρέα με το νοτιότερο μέρος του βιλαγετίου Kosova (ήτοι το σαντζάκι Üsküp/Σκοπίων). Τα σύνορα συμπίπτουν σχεδόν επακριβώς, όμως αυτό δεν εμποδίζει το πρωτοεμφανιζόμενο ιδεολόγημα του 'Μακεδονισμού', τροφοδοτούμενο από πολλές και διάφορες μεριές, να ανακηρύξει την περιοχή ως 'πατρίδα' του. Μια 'πατρίδα' που δεν υπήρξε ποτέ, αλλά 'διαμελίστηκε' πάραυτα με τους απελευθερωτικούς πολέμους του 1912-13. Αυτό το θεμελιώδες αφήγημα των Σκοπιανών, ο διαμελισμός, είναι που αντιμάχεται την ελληνική ιστορική θεώρηση της απελευθερώσεως της Μακεδονίας εκ του τουρκικού ζυγού. Και είναι το θεμελιώδες αυτό αφήγημα των Σκοπιανών που το κράτος των Συριζανέλ έρχεται να παραδεχτεί με τον πλέον εμφατικό τρόπο, επισημοποιώντας μια 'χαμένη μακεδονική πατρίδα', η οποία όχι μόνο δεν απελευθερώθηκε αλλά τουναντίον 'διαμελίστηκε', στην 'ελεύθερη' Βόρεια Μακεδονία (του Βαρδάρη) και αυτές του Αιγαίου και του Πίριν, 'σκλαβωμένες' από Ελλάδα και Βουλγαρία. Με το θεμελιώδες αλυτρωτικό αφήγημά τους επιβεβαιωμένο από τους επαγγελματίες προδότες της αριστεράς και της προόδου, είναι απλά θέμα χρόνου για τους Σκοπιανούς να εγκαταστήσουν ως αξιώματα και τα υπόλοιπα, παρελκόμενα αφηγήματά τους -τα οποία ήδη προπαγανδίζονται στον δυτικό κόσμο εδώ και δεκαετίες- όπως π.χ. η γενοκτονία, εθνοκάθαρση και εκτοπισμός τον οποίο υπέστησαν από τους 'αιμοδιψείς Έλληνες κατακτητές', ο 'απελευθερωτικός' χαρακτήρας των μαρξιστόφιλων κομιτατζήδων του VMRO, ο διωγμός που δέχεται η εν Ελλάδι 'Μακεδονική μειονότητα', κτλ.



Σώπα όπου να' ναι θα βουλιάξουν οι προδότες

Φυσικά οι προδότες δεν προέρχονται μόνο εξ αριστερών. Καθώς όλοι οι γεωγραφικοί προσδιορισμοί του όρου Μακεδονία εξυπηρετούν a priori τον ίδιο σκοπό, όποιος μιλούσε και μιλά περί σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό (βλέπε ΝΔ) αποτελεί κομμάτι του ιδίου καθεστώτος. Στην Ελλάδα είδαμε την υποτίθεται 'πατριωτική' παράταξη να ξεκινά την όποια διαπραγμάτευση με βασική της θέση την άνευ όρων παράδοση. Είδαμε επίσης τα πολυπληθέστερα συλλαλητήρια των τελευταίων δεκαετιών να αναζητούν νομιμοποίηση σε... ετοιμοθάνατους αριστερούς. Η φιλελέ δεξιά δεν είναι παρά το αδύναμο από τα δύο σκέλη του καθεστώτος, αυτό που χρησιμοποιεί για να στηρίζεται. Το σκέλος που χρησιμοποιεί για να προωθείται είναι η αριστερά. Καθ' όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης ο ιδεολογικός χώρος που ταυτίστηκε με την καταστροφή της Ελλάδος, από το γενικευμένο πλιάτσικο του ΠαΣοΚ μέχρι τα 'συμβουλευτικά' δημοψηφίσματα του Σύριζα, ζει και βασιλεύει. Χαρακτηριστικό της απόλυτης ηγεμονίας του είναι ότι, ταυτόχρονα με την παράδοση της Μακεδονίας 'τρέχει' και τα μνημόνια αλλά και τον μαζικό λαθρεποικισμό της χώρας, με μηδενική ουσιαστικά κοινωνική αντίδραση/αναταραχή. Σε αυτό το σημείο ουδείς σώφρων Έλληνας πρέπει να έχει αμφιβολίες περί της αριστεράς: οφείλει να καταποντιστεί και μάλιστα στα πολύ βαθιά, αν θέλουμε να έχουμε ελπίδες επιβίωσης. Ο εκφυλισμός του Φιλελέφτ καθεστώτος που παρατηρείται παγκοσμίως και η ραγδαία άνοδος της Παραδοσιοκρατίας, θα μας βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση.






0 σχολια:

Δημοσίευση σχολίου