Ο Νάρκισσος που έμαθε

Το πρώτο πράγμα που έκανε το αριστερό κάθαρμα που δολοφόνησε τον Charlie Kirk, ήταν να το πει στον πατέρα του...

Του έθεσε έτσι το δίλημμα:

"Θα με κρύψεις, προσπαθώντας να εξιλεωθείς ως γονιός απέναντι στα παιδικά μου απωθημένα;

Ή θα με καταδώσεις, αποδεικνύοντας ότι ποτέ σου δεν άξιζες να με έχεις;;"

Η απόλυτη, τελική, τελειωτική χειριστική απόπειρα ενός νάρκισσου. Ενοχοποίηση του γονέα του με στοίχημα τον εαυτό του, και την πατρική αγάπη ως μοχλό.

Όμως ο Τyler Robinson δεν έμαθε ποτέ του ότι Πατέρας σημαίνει Δάσκαλος, κι ότι κανείς Δάσκαλος δεν κλονίστηκε ή αμφιταλαντεύθηκε ποτέ από τέτοιες επιλογές.

"Αντίο λοιπόν, γιέ μου.

Κρίμα στις στεναχώριες, τις αγωνίες και τους κόπους που πέρασα μέχρι να σε κάνω άνδρα. Ευτυχώς έχω και άλλα παιδιά, καλύτερα από εσένα.

Αλλά και να μην είχα... πάλι θα σε κατέδιδα."

Το επιμύθιο:

Στην πολιτεία της Γιούτα δεν έχει απαγορευθεί η θανατική ποινή.

Ο Θρύλος του Ευαγόρα

"Είμαι ο ποταμός που κυλάει έξω από αυτά τα τείχη, διασχίζοντας τους αγρούς

Φέρω μαζί μου ελπίδες και όνειρα, που πνίγονται στα ρυάκια και χύνονται στη θάλασσα

Η θέληση για ελευθερία έχει πεθάνει εντός μου"

Το συγκρότημα από την Κύπρο αναφέρεται στον Πεδιαίο, τον μεγαλύτεριο ποταμό της νήσου που πηγάζει από τα ελεύθερα όρη του Τροόδους και εκβάλλει στον κατεχόμενο κόλπο της Αμμοχώστου δίπλα από την αρχαία Σαλαμίνα. Η ερμηνεία του Νικόλα του Λεπτού κλείνει με συγκλονιστικό τρόπο τον τελευταίο τους δίσκο που είναι αφιερωμένος στον Ευαγόρα τον Σαλαμίνιο.


Είθε οι ελπίδες και τα όνειρα του κυπριακού Ελληνισμού κάποτε να δικαιωθούν.

Κλεομένης

Εμένα να με συγχωρείς Κλεομένη μου, Δωδεκαθεϊστής είμαι από αυτούς που σε άλλες εποχές κάποιοι όπως εσύ μας κυνηγούσαν να μας σκοτώσουν, ξέρεις, ως ειδωλολάτρες. Όμως! Έτσι που σε βλέπω να μιλάς σχεδόν τρυφερά για τα τρύπια σου παπούτσια, για την υποτυπώδη σου ραφιέρα και την ξεχάρβαλη ξυλόσομπα, μου δημιουργείται η εντύπωση ότι είσαι περισσότερα συνδεδεμένος ψυχικά με τα πράγματα αυτά από ότι κάποιος κανονικός άνθρωπος θα ήταν με τα δικά του μη-τρύπια παπούτσια, την ραφιέρα του και την ξυλόσομπά του. Δηλαδή μου φαίνεται, αγαπητέ μου Κλεομένη, ότι έχεις αυτά τα παπούτσια ειδικά επειδή είναι τρύπια και, αν δεν ήταν, τότε δεν θα τα είχες.

Η Ναυμαχία της Κνίδου

 

πεισθέντων γὰρ ταῦτα τῶν στρατηγῶν καὶ ναυτικοῦ συλλεγέντος Λακεδαιμόνιοι μὲν κατεναυμαχήθησαν καὶ τῆς ἀρχῆς ἀπεστερήθησαν, οἱ δ᾽ Ἕλληνες ἠλευθερώθησαν, ἡ δὲ πόλις ἡμῶν τῆς τε παλαιᾶς δόξης μέρος τι πάλιν ἀνέλαβε καὶ τῶ συμμάχων ἡγεμὼν κατέστη. καὶ ταῦτ᾽ ἐπράχθη Κόνωνος μὲν στρατηγοῦντος, Εὐαγόρου δὲ τοῦτό τε παρασχόντος καὶ τῆς δυνάμεως τὴν πλείστην παρασκευάσαντος.

 

Ο Μεγάλος Λευκός Φλόκος

 

Λέγεται ότι η Ιστορία γράφεται όταν κανείς δεν διαβάζει και παίζεται όταν κανείς δεν παρακολουθεί. 

Κάπως έτσι μάλλον προέκυψε και ο ανύποπτος χρόνος όταν οι Μουσουλμάνοι των ΗΠΑ έκαναν την εμφάνισή τους για πρώτη φορά στην πασαρέλα προεκλογικής συγκέντρωσης του Τραμπ. Απηυδισμένοι και αηδιασμένοι από τον Μπάϊντεν και το κόμμα του γαϊδάρου, το οποίο μέχρι πρότινος υποστήριζαν σε ποσοστά της τάξεως του 80% και το οποίο τους ανταπέδωσε τη χάρη καλύπτοντας το Ισραήλ για να ρίξει στην Παλαιστίνη 85 χιλιάδες τόνους από βόμβες, αποφάσισαν να κάνουν το σάλτο μορτάλε. Ο δε Τραμπ έψαχνε αγωνιωδώς για ψηφαλάκια και, ως γνωστόν, σε τέτοιες συγκυρίες κηρύσσει και υπόσχεται ακριβώς αυτά που θέλει να ακούσει ο κακόμοιρος λαός. Οπότε τους υποσχέθηκε ειρήνη καταρχήν, αλλά γιατί όχι και ένα ψιλοτσάκισμα στο woke - εξάλλου οι Μουσουλμάνοι δεν θα το ήθελαν λιγότερο από ότι όλη η υπόλοιπη υφήλιος.