"[μέχρι να την αλλάξουν οι Αμερικάνοι]... η Δημοκρατία είχε μόνο μία έννοια, σήμαινε άμεση Δημοκρατία, σήμαινε τον τύπο της κοινωνίας όπου όλοι, οι άνθρωποι, άμεσα και συλλογικά αποφάσιζαν για κάθε θέμα της κοινωνικής ζωής"
Αυτή είναι μια παντελώς ανιστόρητη άποψη που όχι μόνο αγνοεί τις τρεις βασικές αρχές της Δημοκρατίας (Ισονομία, Ισηγορία, Ισοπολιτεία), αναγνωρίζοντάς της μονάχα τη μέθοδο κατανομής της εξουσίας (κλήρωση), αλλά αγνοεί και ότι ποτέ στην πραγματωμένη Δημοκρατία δεν αποφάσιζαν όλα τα μέλη της κοινωνίας. Αγνοεί τους πολλαπλούς όρους, κανόνες και περιορισμούς που καθόριζαν σαφώς το ποιός είχε δικαίωμα (και υποχρέωση) να αποφασίζει και ποιός όχι, περιορίζοντας το εκλογικό σώμα στο 20% επί του συνολικού πληθυσμού.
Η μέθοδος της κληρώσεως δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ασφαλιστική δικλείδα, ένας μηχανισμός που διασφαλίζει στη δημοκρατική πολιτεία το ότι η εξουσία θα κατανέμεται όσο το δυνατόν πιο ομοιόμορφα και περισσότερο 'δίκαια' (όσο δίκαιο μπορεί να είναι το τυχαίο) επί αυτού που η δημοκρατική πολιτεία ορίζει ως Δήμο. Η κλήρωση από μόνη της δεν λέει τίποτα για τους σκοπούς και τις προθέσεις του Δήμου, δεν περιγράφει τη βιοθεωρία, τη γλώσσα, τα ήθη και έθιμά του, δεν φανερώνει το αξιακό σύστημα των πολιτών. Από μόνη της είναι ανίκανη να μας προσφέρει αυτό που θέλουμε: την πολυεπίπεδη, και όχι μόνον πολιτική, επανάσταση του Ελληνισμού.
Η κλήρωση έφτασε να καταντήσει καραμέλα για το βήχα της κρίσης και ασπιρίνη για τον καρκίνο της μεταπολίτευσης. Την πιάνει στο στόμα του ο κάθε αιώνιος φοιτητής, αρκετά φοβισμένος μην αποκτήσει το στίγμα της ελληνομάθειας ώστε να απαγγέλλει ένα κατεβατό αρλούμπες δίχως τελικά να αναφέρει καν το Δ 1294b 7-9 των Πολιτικών. Η κλήρωση μπήκε στον κατάλογο των εναλλακτικών λύσεων για το άλυτο πρόβλημα του να επιβιώνεις αριστεριστί, διαδεχόμενη το μοιραίο τέλος των σοσιαλιστικών δανεικών. Και το ζητούμενο είναι η αυτάρκεια.
Μα ούτε η αυτάρκεια είναι κάτι περισσότερο από μια ασφαλιστική δικλείδα, ένα μέγεθος αγαθών που διασφαλίζει την ελάχιστη ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση μιας κοινότητας. Η αυτάρκεια δεν λέει τίποτα για τη σχέση του ανθρώπου με τον τόπο και υπό ποίες συνθήκες ο ένας διαμορφώνει τον άλλο (αυτάρκεις π.χ ενεργειακά θα ήμασταν κι αν γεμίζαμε τη χώρα πυρηνικούς αντιδραστήρες). Η αυτάρκεια ενός κράτους δεν λέει τίποτα για το έθνος που το κατοικεί.
Και κάπως έτσι, με νέες χίμαιρες (κλήρωση, αυτάρκεια) που έρχονται να προστεθούν στις παλιές (ελευθερία, δικαιοσύνη κλπ) καταφθάνει τελικά και ο Οικουμενισμός από την πίσω πόρτα, τη δημοκρατική. Ή μάλλον, ο Οικουμενισμός δεν καταφθάνει αφού βρίσκεται εδώ εξ' αρχής: μια 'περιεκτική δημοκρατία' με 100% περιεκτικότητα σε δαύτον... Ωστόσο, αυτά συνέβαιναν το 2008.
Οι 'περιεκτικοί δημοκράτες' μας απασχολούν ξανά με αφορμή τούτη εδώ την ανακοίνωση, η οποία και αποτελεί ίσως την αξιολογότερη έως τώρα στιγμή της ελλαδικής 'πατριωτικής' αριστεράς, αν λάβουμε υπ' όψη τα μπομπολικά αναθέματα του Άρδην κατά της Χρυσής Αυγής που υπήρχαν μέχρι πρότινος. Αυτός λοιπόν ο νέος φορέας, με μια εντυπωσιακή (για αριστερούς) έλλειψη αντιδραστικότητας και φοβικών/εξουσιαστικών συνδρόμων, καταφέρεται ενάντια σε αυτό που ονομάζει "παγκοσμιοποιητική αριστερά" κατονομάζοντας μάλιστα ενεργούς παράγοντές της και, το σημαντικότερο, αναγνωρίζει στη Χρυσή Αυγή, πέρα από "μερικές εκατοντάδες τραμπούκους" -οι οποίοι, θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος, υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε κόμμα- την ύπαρξη εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων, αγανακτισμένων "για την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας". Ναι, αριστεροί ανησυχούν για απώλεια εθνικής κυριαρχίας, έστω κι αν ακόμη πολιτικολογούν, εννοώντας περισσότερο την κρατική κυριαρχία στο οικονομικό/παραγωγικό της φάσμα, έστω κι αν ακόμη αντιλαμβάνονται στην όλη εθνο-λογία τους έναν καλό δρόμο προς τον "αληθινό διεθνισμό". Είναι μια κάποια αρχή. Βαδίζουμε στη σωστή κατεύθυνση.
Η τελική, οικονομική κατάρρευση του μεταπολιτευτικού καθεστώτος, σοσιαλιστικού και φιλελεύθερου, ανέδειξε και αναδεικνύει τις σχιζοφρενικές ασυμφωνίες και ασυνέπειες που ενυπάρχουν και σχηματίζουν πολυάνθρωπα ιδεολογικά ρεύματα στην ελλαδική επικράτεια. Σε αυτή τη γραμμή είδαμε εχθές τους ιδιοκτήτες και εργάτες της ελληνικής γης, ανύποπτους, απληροφόρητους και καθόλου συνειδητοποιημένους, να συνευρίσκονται στην πλατεία Συντάγματος εντελώς 'καπελωμένοι' από τους εχθρούς της ιδιοκτησίας και πολέμιους κάθε έννοιας ελληνικότητας. Στην ίδια γραμμή οι 'περιεκτικοί δημοκράτες' ελπίζουν να φτάσουν τον ιδανικό διεθνισμό μέσα από έναν αριστερό φιλελληνισμό. Αλλά μήπως και οι χρυσαυγίτες δεν διακηρύττουν την αγάπη τους για τον Ελληνισμό πιστεύοντας ταυτόχρονα στον οικουμενικότατο Χριστιανισμό; Η μεταπολίτευση μπορεί να είναι νεκρή, όμως μέχρι να ξεδιαλυθούν τέτοιες βασικές ασυνέπειες η όποια διάδοχη κατάσταση είναι καταδικασμένη να αναβάλλεται.
Όσο για τη Δημοκρατία, παραμένει αποφασιστικά εκτός της αντιληπτικής ικανότητας, ένθεν κακείθεν...
Αναρτήσεις
7 σχολια:
1) H ισοκατανομή εξουσίας σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό πρωτίστως σήμερα, πολιτικό, κοινωνικό) για την οποία μιλάει η ΠΔ είναι απότοκο των δημοκρατικών θεσμών που θα εγκαθιδρυθούν σε μια τέτοια κοινωνία, και όχι απλά της διαδικασίας της "κλήρωσης" ή άλλων διαδικασιών στις οποίες αναφέρεστε. Αυτό που έγινε ξεκάθαρο μετά από 2500 χρόνια κοινωνικής πάλης μέσα στην παράδοση της αυτονομίας/δημοκρατίας είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ ίση δύναμη των πολιτών (Πολιτική Δημοκρατία) αν δεν υπάρχει Οικονομική Δημοκρατία (Δηλαδή ισοκατανομή Οικονομικής Δύναμης, πάνω στην οποία—και μόνο—μπορεί να θεμελιωθεί η Πολιτική Δημοκρατία). Ο Φωτόπουλος έχει ειδικά δείξει ότι ήταν η έλλειψη Οικονομικής Δημοκρατίας και η μη επέκταση της συμμετοχής όλων των πολιτών σε αυτή, που οδήγησε στην κατάρρευση της.
2) Είναι εκτός τόπου και χρόνου να λέγεται πως η ΠΔ θεωρεί την κλήρωση το βασικό στοιχείο μιας δημοκρατίας όπως το παραχαράσσουν οι διάφοροι "αμεσοδημοκράτες". Η ΠΔ δεν μιλάει για την αμεσοδημοκρατία ως μια "διαδικασία" που μπορεί να εφαρμοστεί ακόμα και στα ...συμβούλια των Πολυεθνικών επιχειρήσεων. Μιλάει για ένα νέο Πολίτευμα ίσης κατανομής της εξουσίας, αναγκαία προϋπόθεση του οποίου είναι οι δημοκρατικοί ΘΕΣΜΟΙ. Η Ικανή συνθήκη είναι η Δημοκρατική Παιδεία, στη βάση του Δημοκρατικού ορθολογισμού και τη δημοκρατική ηθική, όπως τα έχει αναπτύξει καταρχήν ο Φωτόπουλος αλλά και άλλοι στοχαστές.
3) Θα ήταν γελοίο να παραγνωρίζει κανείς το γεγονός ότι η δημοκρατία δεν περιλάμβανε όλους τους ανθρώπους στην κλασική Αθήνα. Γι'αυτό και μιλάνε για Περιεκτική Δημοκρατία και όχι "αθηναϊκή δημοκρατία". Μετά από 2500 χρόνια κοινωνικής πάλης, φυσικά η παράδοση της αυτονομίας/δημοκρατίας έχει ωριμάσει ώστε να καταλαβαίνει πως δεν μπορούν να γίνονται διακρίσεις μεταξύ των πολιτών, με βάση το φύλο, τη φυλή, την ταυτότητα κλπ.
4) Φυσικά για να μην είναι κανείς "Ιδιώτης" και για να κάνει κριτική σε ένα ολόκληρο πρόταγμα όπως της ΠΔ, δεν βασίζεται σε ένα βίντεο 15 λεπτών που κάνει μια σύνοψη (αν και γίνεται παρερμηνεία των λεγομένων στο βίντεο ενώ δεν αναφέρονται άλλα σημαντικά σημεία), αλλά στα βασικά θεωρητικά έργα του προτάγματος όπως πρώτιστα το βιβλίο Περιεκτική Δημοκρατία, τα άρθρα Δημοκρατική Ηθική, Δημοκρατική Παιδεία κ.α., τα οποία απαντούν και στις υπόλοιπες αιτιάσεις.
Ευχαριστώ για το κοσμιότατο σχόλιό σου, έχω μόνο την εντύπωση ότι αν διάβαζες πιο αργά τα όσα γράφω, δεν θα χρειαζόταν να γράψεις πολλά από αυτά που έγραψες.
Απαντώ στα θέματα αριθμητικά, όπως τα καταθέτεις.
1) Η ισοκατανομή της εξουσίας λέγεται Ισοπολιτεία και είναι μια από τις τρεις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Με αφήνει άναυδο το πως ακόμη και σήμερα η αριστερά αποτυγχάνει να αναγνωρίσει τις προϋπάρχουσες εθνικές (και, κατά προέκταση, κοινωνικές) χρεωκοπίες της μεταπολίτευσης, αναγνωρίζοντας μονάχα το αποτέλεσμα αυτών των αιτιών, που είναι η οικονομική χρεωκοπία.
Όταν εν έτει 1990 η αριστερά (ή, για να είμαι δίκαιος, αυτό που η ΠΔ αποκαλεί Παγκοσμιοποιητική Αριστερά, το οποίο όμως και αποτελεί το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό της ελλαδικής αριστεράς) εναγκαλιζόταν τους πρώτους λαθρομετανάστες εξ Αλβανίας, δεν υπήρχε καμμία οικονομική κρίση στην Ελλάδα, καμμία οικονομική αιτία για κάτι τέτοιο. Αυτό που υπήρχε ήταν -και ακόμα είναι- το ιδεολογικό πρόταγμα του 'διεθνισμένου προλεταριάτου', μια ιδέα/θεωρία δηλαδή που ακυρώνει το Κράτος -αλλά και το Έθνος- προτάσσοντας ή επιβάλλοντας μια άλλη κοινωνική συνείδηση που αποκαλεί ταξική. Βλέπεις, ακριβώς στη ρίζα του Λαθρομεταναστευτικού που πέταξε στη ανεργία 260 και πλέον χιλιάδες χαμηλόμισθους Έλληνες από το 1990 μέχρι και το '99, δεν υπάρχει καμμία οικονομική αιτία -εκτός κι αν συμφωνείς με τη νεοφιλελεύθερη άποψη που φώναζε από τότε ότι όσο περισσότεροι λαθρομετανάστες έμπαιναν στη χώρα, τόσο το καλύτερο για την οικονομία, δηλαδή για τα αφεντικά- αλλά υπήρχε μια (αντι)εθνική αιτία. Μια (αντι)εθνική θεωρία που έφερε κοινωνικό αντίκτυπο και εν συνεχεία οικονομικό αντίκτυπο. Η σειρά είναι αυτή, όχι η ανάποδη, και αυτό αποδεικνύεται από τα γεγονότα.
Το ίδιο και σήμερα -και αναφέρομαι ακόμη στην πρώτη γραμμή του μηνύματός σου- η πρώτιστη ανάγκη του ελληνικού κράτους και έθνους παραμένει ΜΗ-οικονομική.
Προχωρώ στη 2η σου πρόταση όπου αδυνατώ να καταλάβω με ποιό τρόπο δεν υπήρξε ποτέ αυτό που ονομάζεις ισοκατανομή Οικονομικής Δύναμης. Ως γνωστόν, η αθηναϊκή Δημοκρατία όχι μόνο αποζημίωνε τους πολίτες για κάθε ζημία που αυτοί είχαν ενασχολούμενοι με τα κοινά, αλλά και χάριζε στους φτωχότερους όλων Θήτες το απόλυτο πολιτικό πλεονέκτημα, αφού πλειοψηφούσαν στην Εκκλησία και μάλιστα με μεγάλη διαφορά! ΑΝ στην αθηναϊκή δημοκρατία υπήρχε έλλειμμα Ισοπολιτείας, αυτό ήταν υπέρ των φτωχών και εις βάρος όλων των άλλων, και αυτό μάλιστα είναι διαχρονικό επιχείρημα των επικριτών της από την αρχαιότητα ακόμη.
Τώρα η ισοκατανομή Οικονομικής Δύναμης όπως την εννοείς εσύ, θεσμικώς επιβαλλόμενη από τα πάνω, πολύ φοβάμαι ότι ούτε στην Δημοκρατία υπήρξε ποτέ, ούτε και μπορεί να υπάρξει σε οποιοδήποτε πολίτευμα. Η Δημοκρατία παρέχει στον θήτη Ισονομία, Ισηγορία και Ισοπολιτεία. Αν ο θήτης με αυτά τα όπλα είναι ακόμη ανίκανος να καλυτερεύσει τη ζωή του τότε δε φταίει η Δημοκρατία γι αυτό και ούτε το πρόβλημα ανήκει στη σφαίρα της πολιτικής.
2) Η Δημοκρατική Παιδεία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα απλό εργαλείο ώστε να λειτουργήσει η Δημοκρατία, η οποία με τη σειρά της δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα απλό εργαλείο ώστε να επιτευχθεί η ευημερία της πόλεως/κοινότητας. Η οποία ευημερία στην απλή υλική της διάσταση δεν είναι αυτοσκοπός επίσης, αλλά ένα εργαλείο ώστε να χτιστεί και να διατηρηθεί αυτό που αποκαλούμε Πολιτισμός της πόλεως (παρατηρείς τη συνάφεια των 2 λέξεων), ο πολυεπίπεδος συλλογικός χαρακτήρας δηλαδή που περιλαμβάνει πράγματα όπως η Καταγωγή, η Γλώσσα, η Θρησκεία και τα Ήθη, τα οποία και αδυνατούν να περιγραφούν με οικονομικούς όρους αλλά περιγράφονται με Εθνικούς. Για αυτούς ακριβώς τους λόγους η Δημοκρατία προσέβλεπε από τις απαρχές της σε έναν βαθύ πατριωτισμό που θα αντικαθιστούσε τον προϋπάρχοντα και πανάρχαιο αριστοκρατικό πολιτισμό των ολίγων και ισχυρών φατρίων με τα Εθνικά ιδανικά των πολλών, αγροτών, εργατών και οπλιτών.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η πρώτη συλλογική καταγραφή της ελληνικής εθνικής συνείδησης φθάνει σε εμάς -σε όλη την ανθρωπότητα- από ένα ψήφισμα του αθηναϊκού κοινού, και καταγράφεται από τον Ηρόδοτο στο 8.144.2.
3) Στην ανάρτησή μου δεν ασκώ κριτική στον Φωτόπουλο και την ΠΔ, ίσα-ίσα που παραδέχομαι τη μη-συμπλεγματική προσέγγιση του πατριωτικού ας πούμε κοινού, μη-συμπλεγματική σε πραγματικά αξιοσημείωτο βαθμό για όσα μας έχει συνηθίσει η εγχώρια αριστερά. Κριτική ασκώ στις ανιστόρητες -και δεν υπάρχει καμμία παρερμηνεία εδώ- θεωρίες περί Κληρώσεως όπως αυτές εμφανίστηκαν στην αριστερή προβληματική από το 2008. Μια αριστερή προβληματική που είναι κατ' εξακολούθηση... προβληματική σε μια σειρά θεμάτων που αφορούν την αρχαία Ελλάδα, θέματα τα οποία έχουν επισημανθεί στο ιστολόγιο αυτό ουκ ολίγες φορές κατά το παρελθόν.
Πέρα όμως από την προσπάθεια της ΠΔ, αναγνωρίζω επίσης και μια άλλη διάσταση του προβλήματος της προσεγγίσεως Πατριωτισμού και Αριστεράς σε μια ενότητα που λέγεται Πατριωτική Αριστερά. Και η διάσταση αυτή είναι ότι ο αριστερός πατριωτισμός της ΠΔ εξαντλείται σε ένα επιφανειακό φιλελληνισμό με οικονομικές αιτίες, αφορμές και αναζητήσεις, ενώ ο τελικός προορισμός παραμένει αυτό που η ΠΔ περιγράφει ως "αληθινός Διεθνισμός", που είναι κυριολεκτικώς το αίτημα και της κυρίαρχης, καθεστωτικής Παγκοσμιοποιητικής Αριστεράς. Γι αυτό και επισημαίνω ότι, διαμέσου όλων των πατριωτικών αναφορών της, η ΠΔ τελικά πολιτικολογεί και μόνον, μένοντας έτσι αποφασιστικά ασύμβατη με το εθνικό αίτημα των καιρών.
Όσο για τις διακρίσεις με βάση το φύλο, αυτή η συζήτηση δεν έχει ανοίξει ούτε καθ' ελάχιστο στη σύγχρονη εποχή. Σε κάθε περίπτωση πάντως, από το φύλο μέχρι τη φυλή υπάρχει πραγματική άβυσσος, πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με μια άοπλη εισβολή τυχοδιωκτικών μαζών αδιανόητη όχι μόνο για τη Δημοκρατία, όχι μόνο για κάθε ανθρώπινη κοινωνία, αλλά ακόμη και με την ίδια τη μαρξιστική ηθική....
1) Υπήρχε βασικά οικονομική αιτία για την εκτίναξη του μεταναστευτικού το 1990, και αυτή ήταν βέβαια η πτώση του "Υπαρκτού", μαζί με όλες τις συνέπειες που επέφερε. Αλλά η ανεργία δεν εκτοξεύτηκε δραματικά τότε με τους μετανάστες. Η ανεργία αυξήθηκε δραματικά με την έκρηξη της κρίσης το 2010-11, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία.
Σε ό,τι αφορά την δημοκρατία στην Αθήνα, μπορεί ο κάθε ενδιαφερόμενος να δει για ποιο λόγο δεν ήταν τελικά οικονομική δημοκρατία, παρά την αποζημίωση για την άσκηση των πολιτικών καθηκόντων των πολιτών κλπ., με στοιχεία εδώ (βιβλίο "Από την Αθηναϊκή Δημοκρατία στην Περιεκτική Δημοκρατία"):
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grbooksdemocracy/1_athenian_democracy.html
Το ίδιο βιβλίο επιχειρηματολογεί με σύνθεση στοιχείων όχι μόνο από Μαρξιστές αλλά και Παλαιο-συστημικούς ιστορικούς (Παπαρηγόπουλος κλπ.) για ποιο λόγο η αποτυχία της δημοκρατίας ήταν αποτέλεσμα της μη προόδου στο θέμα της Οικονομικής Δημοκρατίας.
Για την ακρίβεια ένας από τους λόγους της αποτυχίας της ήταν η επιχορήγηση των φτωχότερων στρωμάτων, αντί για την ενεργή μείωση της ανισότητας μέσω ενός προγράμματος οικονομικής αυτοδυναμίας, της επιβολής δραστικών φόρων στους πλουσίους κλπ., η οποία οδήγησε σε μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας.
Η Ισοκατανομή Οικονομικής Δύναμης μόνο από τα κάτω μπορεί να επιβληθεί, μέσω των συνελεύσεων των πολιτών, γι'αυτό και λέγεται οικονομική δημοκρατία. Προϋπόθεση γι'αυτή, η οικονομική Αυτοδυναμία, σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο. Γι'αυτό βέβαια έχει σημασία σήμερα να μιλάμε πρώτιστα για Οικονομική Κυριαρχία ως το βασικό θεμέλιο της Εθνικής Κυριαρχίας. Εξ αυτού και ένας διεθνισμός έχει νόημα μόνο ως μια Ένωση Αυτοδύναμων λαών, που θα ξεκινάει από κάθε λαό/χώρα χωριστά και όχι "από πάνω", μέσα από κάποια διεθνή παγκόσμια εργατική επανάσταση και άλλα παραμύθια της Χαλιμάς.
3) Για τον πραγματικό διεθνισμό υπάρχει αυτό το άρθρο που απαντάει στην ατεκμηρίωτη αιτίαση σας που μπερδεύει τον "Διεθνισμό" τύπου ΣΥΡΙΖΑ με τον Διεθνισμό Αυτοδύναμων λαών.
http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/2014/11/01/pros-mia-nea-dimokratiki-diethni-taxi-takis-fotopoulos/
Ο φιλελληνισμός της ΠΔ έχει προφανώς να κάνει με την ιδιότητα της ελληνικής σκέψης, δηλαδή του δημοκρατικού ορθολογισμού και γενικότερα την αντίληψη της κλασικής δημοκρατίας που γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά και με τη ελληνική λαϊκή κουλτούρα, όπως έχει διαμορφωθεί στους αιώνες, και όχι με άλλα στοιχεία που προβάλλουν οι εθνικιστές. Για παράδειγμα η εισαγωγή της Ιουδαιοχριστιανικής Θρησκείας στην οποία πιστεύουν κατέστρεψε την κλασική ελληνική κουλτούρα (ακόμα καταστρέφοντας και χιλιάδες κλασικά έργα τέχνης! ). Ο Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός είναι μια απερίγραπτη αντιφατική σούπα που εφεύραν οι αστοί μετά την απελευθέρωση.
Δεν συμφωνώ ότι μιλάμε κατά κανόνα για εισβολή τυχοδιωκτικών μαζών, παρόλο που φυσικά υπάρχουν και παρόμοιες μάζες ιδιαίτερα από χώρες όπως το Πακιστάν, η Ινδία κλπ. Δεν μπορείς όμως να ξέρεις για ποιο λόγο καθένας από τα εκατομμύρια αυτών ανθρώπων ξεριζώνεται (αν και βέβαια μπορείς να γνωρίζεις ότι απώτερο αίτιο του ξεριζωμού είναι η παγκοσμιοποίηση και οι πόλεμοι-οικονομικοί και πολιτικοί-της Υπερεθνικής Εξουσίας), παρότι βέβαια δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε το γεγονός της λατρείας του "δυτικού" (παγκοσμιοποιητικού) προτύπου ζωής, τη λιποταξία κλπ. ως λόγους μετανάστευσης για πολλούς μετανάστες και πρόσφυγες. Εκείνο που θεωρώ ανεπίτρεπτο είναι να μη δεχόμαστε τους πρόσφυγες για ρατσιστικούς λόγους. Έχουμε κάθε λόγο όμως να βάλουμε όρια στη μετανάστευση με βάση κυρίως οικονομικά κριτήρια. Αν δεν μπορεί η πατρίδα μας να θρέψει ούτε τους Έλληνες προφανώς δεν τίθεται θέμα να έχουμε και μετανάστες, εκτός αν αυτό γίνεται με διμερείς ανταλλαγές με Έλληνες του εξωτερικού.
Αγαπητέ φίλε ζητώ την κατανόησή σου. Λόγω περιοριμένου χρόνου, μερικές φορές κάνω μέρες να μπω στο ιστολόγιο και να δω τα σχόλια.
1) Άν η πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού -ή η οποιαδήποτε κοικονομική κρίση- μπορεί να αποτελεί αιτία μετανάστευσης (το αμφισβητώ ιδεολογικά), αυτό ισχύει για τις χώρες που είχαν Υπαρκτό Σοσιαλισμό... Η Ελλάδα δεν είχε καμμιά αιτία, κανένα λόγο ώστε να δεχθεί τους Αλβανούς λαθρομετανάστες. Πρόσεξε, το λέω αυτό έχοντας πλήρη επίγνωση του συγγενικού των δύο λαών, συγγένεια που όντως θα μπορούσε να δικαιολογήσει έστω και την παράτυπη αλληλεγγύη στους φτωχοποιηθέντες Αλβανούς (όχι βέβαια στην αλβανική Μαφία που πλάκωσε μετά το '94) και δεδομένου ότι θα εξέλειπαν φαινόμενα τύπου Μίτσι...
Όμως, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων σήμερα, ότι η χώρα είχε ήδη από τότε μπει σε τροχιά οικονομικής χρεωκοπίας και η 10ετία του '90 θα μπορούσε να ήταν η τελευταία της ευκαιρία για οικονομική σταθεροποίηση - αν υποθέταμε ότι θα υπήρχαν πολιτικοί ικανοί για κάτι τέτοιο. Άρα, εν έτει 1990, η χώρα όχι μόνο δεν είχε λόγο να δεχθεί λαθρομετανάστες, αλλά είχε κάθε λόγο να ΜΗ δεχθεί.
Τα στοιχεία μου περί ανεργίας προέρχονται από τις επίσημες στατιστικές του ΟΟΣΑ. Βλέπε τον πίνακα στο:
http://aigaia.blogspot.gr/2015/11/vs.html
Στατιστικές ανεργίας κατοπινές του 1998, όταν και εφαρμόστηκαν τα πρώτα από μια σειρά προγραμμάτων νομιμοποίησης αλλοδαπών λαθρεργατών, φυσικά ΔΕΝ αναφέρονται σε ανέργους Έλληνες αλλά σε ανέργους ανεξαρτήτως εθνικότητας. Οι άνεργοι λοιπόν αυξήθηκαν κατακόρυφα το 2010, αλλά 263.100 Έλληνες πετάχτηκαν στην ανεργία το 1990-99 όντας απασχολούμενοι των φτωχότερων στρωμάτων και εισοδημάτων που ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ με συνοπτικές διαδιακσίες και υπό την αιγίδα του... "κόμματος της εργατιάς".
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και επίσης, η αρχή του τέλους της μεταπολιτευτικής αριστεράς. Το παραδοσιακότερο κάστρο του ΚΚΕ (β' Πειραιά) είδε από τότε τα θεμέλια του να ραγίζουν, για να φτάσει σήμερα να καταρρέει με πάταγο και να πετιέται πίσω από τη Χρυσή Αυγή.
Σε ό,τι αφορά την αθηναϊκή Δημοκρατία, συμφωνώ ότι δεν ήταν οικονομική Δημοκρατία όπως την περιγράφεις, αν δηλαδή λέγοντας δημοκρατία ενοούμε την ισότητα ή τον εξισωτισμό. Ωστόσο έχω αμφιβολίες και για το αν κάτι τέτοιο μπορεί να χαρακτηριστεί δημοκρατικό, αφού με ιστορικούς ή πολιτικούς όρους δεν συναντάω κάποια ομοιότητα, αλλά κι αν μπορεί να υπάρξει ολωσδιόλου. Αν διδαχθήκαμε κάτι από τον βίο και πολιτεία του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, είναι ότι οι οικονομικές ανισότητες εξακολούθησαν να υφίστανται μεταφερόμενες απλώς σε άλλες κοινωνικές ομάδες.
Δέχομαι την άποψη περί παρακμής της αθηναϊκής Δημοκρατίας ως μια ενδιαφέρουσα άποψη παρ'όλο που διαφωνώ για πολλούς και διάφορους λόγους.
Συμφωνώ στα περί αυτάρκειας και επαυξάνω.
Συμφωνώ στα περί οικονομικής κυριαρχίας, αλλά ως ένα μόνο από τα θεμέλια της εθνικής κυριαρχίας, όχι το βασικότερο, ούτε καν από τα σημαντικότερα. Το Ελληνικό έθνος δεν έφτασε έως εδώ μέσα από χιλιετίες οικονομικής κυριαρχίας, αλλά μέσα από χιλιετίες σκλαβιάς, πείνας και ανέχειας.
Δεν μπορώ παρά να χαίρομαι όταν η αριστερά μιλάει για "Εθνική κυριαρχία", έστω κι αν τα περί διαθνισμού, κάθε μορφής διεθνισμού, με βρίσκουν αντίθετο.
3) Συμφωνώ με τα περί Ελληνοχριστιανισμού και Ιουδαιοχριστιανισμού. Βασικά το ιστολόγιο στο οποίο γράφεις στηρίζεται πάνω στη θεματική ενότητα 'Ελληνική Θρησκεία', παρ'όλο που στη δεξιά στήλη μπορείς να βρεις άλλες 8 θεματικές που τις έχω βάλει για αντιπερισπασμό. Έχε υπ'όψη σου όμως ότι μαζί σου συμφωνούν και πολλοί από αυτούς που χαρακτηρίζεις εθνικιστές. Όπως βλέπεις, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα υπερσύνολο Ηθών και Πολιτισμού που ξεπερνά κατά πολύ τα πολιτικά/οικονομικά πράγματα, όρους και έννοιες της σύγχρονης, αλλά ακόμη και της αρχαίας μπορώ να πω, εποχής.
Για το ποιοί ακριβώς τύποι ανθρώπων αποτελούν τη λαθρομετανάστευση, την άποψή μου μπορείς να διαβάσεις εδώ:
http://aigaia.blogspot.gr/2014/10/blog-post_29.html
Για τους άλλους, που την επιβάλλουν, εδώ:
http://aigaia.blogspot.gr/2014/08/blog-post.html
Συμφωνώ, δεν μπορούμε να ξέρουμε τους λόγους για τους οποίους ξεριζώνεται κάποιος. Μπορούμε ωστόσο να είμαστε σίγουροι ότι ένας Σύριος 'πρόσφυγας' που έχει να δώσει 1000 ευρώ/άτομο στον δουλέμπορο για τη διαδρομή μικρασιατικά παράλια - ακτές Λέσβου, χώρια τις άλλες διαδρομές που έχει κάνει μέχρι να φτάσει εκεί και χώρια τις όσες άλλες θα κάνει μέχρι την κεντρική Ευρώπη, κάποιος λοιπόν που διαθέτει προς ξόδεμα ένα τέτοιο ποσό σίγουρα δεν ξεριζώνεται από την πείνα...
Ναι, υπάρχουν Σύριοι κανονικοί πρόσφυγες πολέμου αλλά αυτοί έχουν παραμείνει σε τεράστιους καταυλισμούς στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, περιμένοντας την πρώτη εκεχειρία ώστε να ξαναγυρίσουν στη γη τους, να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους.
Ναι, υπάρχουν εκατομμύρια άποροι Σύριοι αλλά έχουν παραμείνει σε συριακό έδαφος, φιλοξενούμενοι σε συγγενείς στα νότια και επιβιώνοντας όπως επιβιώναμε εμείς επί κατοχής.
Και ναι, υπάρχουν οι Σύριοι που επενδύουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ ώστε να βρεθούν στον ευρωπαϊκό βορρά ή τουλάχιστον σε μια οποιαδήποτε χώρα του ευρώ, βγάζοντας selfies καθώς αποβιβάζονται στον Πειραιά και ποστάροντάς τες στο facebook...
Δημοσίευση σχολίου