Jihad στο Παρίσι

Οι λασπομαχίες προσέφεραν από ανέκαθεν τέρψη στο φιλοθεάμον κοινό. Όμως, στην εποχή του κοσμοπολιτισμού και σε μια πρώην αυτοκρατορία όπως η Γαλλία, οι λασπομαχίες αδυνατούν πλέον να προκαλέσουν την επιθυμητή διέγερση. Έντυποι οχετοί ευρείας κυκλοφορίας έχουν αναλάβει να φέρουν το έργο εις πέρας. Οχετοί στους οποίους, η απόσταση από την κριτική μέχρι τη σάτιρα και από εκεί μέχρι τον κιναιδισμό, ισούται με την απόσταση από την πλουραλιστική μέχρι την άκρα αριστερά.

Ούτε μισό καρότο δρόμος.

"Μπορούμε να παραστήσουμε τον Πάπα να προσπαθεί να γαμήσει έναν τυφλοπόντικα, δεν θα υπάρξει καμμία αντίδραση. Στη χειρότερη περίπτωση θα μας κάνουν μήνυση." λέει ο Stéphane Charbonnier, γνωστός και ως Charb.
Πρέπει να συνεχίσουμε να χλευάζουμε τη Μουσουλμανική θρησκεία; Για το εβδομαδιαίο σατυρικό έντυπο η απάντηση είναι, αναμφισβήτητα, ναι. "Πρέπει να συνεχίσουμε μέχρι το Ισλάμ να είναι τόσο μπαναλιζέ όσο ο Καθολικισμός", προσθέτει ο Charb με την βεβαιότητα ενός ιεροκήρυκα. "Σπάσαμε δύο ταμπού όπως τον Έρωτα και το Θάνατο, αλλά απομένει αυτό των θρησκειών." λέει ο σκιτσογράφος Renald Luzier, γνωστός και ως Luz. "Αν πούμε στις θρησκείες 'είστε υπεράνω κριτικής' τότε τη γαμήσαμε", προσθέτει ο εκδότης Gérard Biard.
Αν υπάρχει ένα αντικείμενο που τραβάει το σχολιασμό, αυτό είναι ο αντικληρικαλισμός. "Η επίθεση εναντίον όλων των θρησκειών, αυτό αποτελεί την ταυτότητά μας", λέει ο Gérard Biard. "Η συντακτική ομάδα περιλαμβάνει αναρχικούς, οικολόγους, κομμουνιστές, τροτσκιστές και σοσιαλιστές. Αλλά όλοι συμφωνούμε στο θέμα θρησκεία. Και νομίζω είμαστε όλοι άθεοι." Στις προεδρικές εκλογές έγινε μια δημοσκόπηση ανάμεσα στη συντακτική ομάδα. Ο Jean-Luc Mélenchon ήρθε πρώτος, ακολουθούμενος από τον Francois Hollande. "Δε θα έλεγα ότι το Charlie Hebdo ακολουθεί συγκεκριμένη γραμμή. Ως περιοδικό τοποθετούμαστε από πλουραλιστική αριστερά, μέχρι άκρα αριστερά." συνοψίζει ο Charb.
Le Monde

"Ελευθερία του λόγου", φωνάζουν οι απανταχού Τσάρλιδες. Τόσοι νόμοι ποινικοποίησης της άποψης υπάρχουν στην Ευρώπη, ωστόσο οι Τσάρλιδες δε βγάζουν τη Λεπέν από το εξώφυλλο. "Καμμία ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας", θα πουν. Όπου ελευθερία, η εξύβριση του εχθρού από θέση ασφαλή: μια μηνυσούλα και καθαρίζουμε. Η προαιώνια Βιβλική μισαλλοδοξία ενδύθηκε το μοντέρνο ράσο της, κρατώντας τη βεβαιότητα του ιεροκήρυκα και κατακρατώντας την αυθεντία επί του ποιος θα είναι ο γκόι και ποιος ο εκλεκτός. Ο νέος Κλήρος του αριστερισμού δεν θέλει να σε σκοτώσει ως αιρετικό. Θέλει να σε σκατώσει, να σε σκατώσει τόσο πολύ ώστε ο δήμιος να σιχαίνεται να σε πλησιάσει. Μπαναλιζέ ονομάζεται το νέο Αλληλούια, το νέο Μετανοείτε, το νέο Αλλάχ Ακμπάρ. Και η νέα Ιερά Εξέταση είναι τα χειραφετημένα της θολοκουλτούρας και οι ξεφωνητές της πολιτικής ορθότητας, που καταφεύγουν στο 'πνεύμα του Βολταίρου' όπως κατέφευγε ο σταυροφόρος και ο κονκισταδόρας στο 'όνομα του Αγίου Πνεύματος'.

"Ο σκοπός μας είναι το γέλιο", λέει ο Laurent Leger. "Θέλουμε να γελοιοποιήσουμε τους εξτρεμιστές - κάθε εξτρεμιστή. Μπορεί να είναι Μουσουλμάνος, Εβραίος, Καθολικός. Ο κάθε ένας μπορεί να είναι θρήσκος, αλλά ακραίες σκέψεις και πράξεις δεν μπορούμε να δεχτούμε."
CNN

Να με διορθώσει ο έντιμος αναγνώστης, αλλά η επιλογή λαθρομεταναστών δεν άνηκε ποτέ στα αθλήματα της αριστεράς. Της γης οι κολασμένοι ήταν, από ανέκαθεν, κολασμένοι άπαντες. Πλέον διαχωρίζονται σε κολασμένους και τζιχαντιστές· ο καλός κολασμένος είναι άθεος, γνώση του Μαρξ επιθυμητή. Τους ενοχλούν οι radical islamists και φιλοδοξούν να γελοιοποιούν όλους τους ακραίους του κόσμου. Κατά τα άλλα, radical leftism και θάνατος στο φασισμό. Αν αφήσουμε τις θρησκείες ανέγγιχτες τη γαμήσαμε, μην αγγίζετε την αριστερά μη γαμηθούμε δω μέσα ε! Ο δεύτερος στις προτιμήσεις των Τσάρλιδων Francois Hollande ανεβοκατεβάζει καθεστώτα στη Λιβύη, έκανε πολεμική επιχείρηση στο Μαλί, βομβαρδίζει στο Ιράκ, διατηρεί δυνάμεις στο Αφγανιστάν. Στη Γαλλία αποκηρύσσει τον εξτρεμισμό (φαντάσου ο πρώτος τι θα έκανε). Η ερωμένη του αρχιΤσάρλι Charbonnier από οικογένεια Αλγερινών γαλλοπροσκυνημένων, σε υπουργεία και επιτροπές του γαλλικού κράτους, τίγκα στα ανθρώπινα δικαιώματα. Τη θαυμάσαμε σε τηλεοπτική συνέντευξη, να συμπεραίνει χαμογελαστή: "το κράτος φταίει που δε μας προστάτευσε". Aαα φιλενάδα, το κράτος που έφτιαξες εσύ και τα συντρόφια σου λειτούργησε άψογα. Υποδέχτηκε τους λαθρομετανάστες, μεγάλωσε τα παιδιά τους, τους έμαθε γαλλικά με προφορά παρισιάνου, τα ενσωμάτωσε στον πολυεθνικό χυλό που οραματιζόσασταν, δίνοντας τους ένα ΑΦΜ, ένα ΑΜΚΑ, μια δουλειά ντελιβερά και αρκετά τσιγαριλίκια, σε κάποιο προάστιο μιας τερατούπολης όπου η οικονομική κατάσταση καθορίζει την ταυτότητα και την παράδοση κάποιου, με τον ίδιο τρόπο που το ύψιστο καθήκον της συντεχνίας σου απέναντι στο γαλλικό έθνος κατάντησε να είναι η οικονομικολογιστική διαχείριση. Μέχρι που κάποιος ιεροκήρυκας του Μωάμεθ τους έδωσε την αίσθηση σημαντικότητας την οποία τους στερούσατε και η οποία δεν υπάρχει στους χάρτες ανθρωπίνων δικαιωμάτων σας - και... boom! Ο έντυπος οχετός οπισθαναφλέγει: Muhammad 1 - Charbonnier 0. Τα πτώματα που προσπάθησες να κρύψεις κάτω από το κρεββάτι σου, σε έπνιξαν τελικά στη μπόχα.

"Πατριώτες όλων των χωρών, αλληλοσφαχτείτε", λένε οι Τσάρλιδες. Απαντούμε: ένας τζιχαντιστής αξίζει όσο εκατό Τσάρλιδες και ένας αξιοπρεπής ισλαμιστής, όσο δύο σωροί από Τσάρλιδες στο ύψος των δίδυμων πύργων. Αλλά να που η αριστερά απέκτησε το δικό της World Trade Center, με τους εξουσιαστές του κόσμου να εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους για το περιστατικό και τους λαούς να έχουν ήδη ψιθυρίσει το "μωρέ καλά τους έκαναν"...



ΥΓ: Πάπας και Πατριάρχης αντιπαθούν τα κράτη και υποστηρίζουν τη λαθρομετανάστευση, άνευ του Charlie Hebdo. Τον 19ο αιώνα Εβραίοι και Μουσουλμάνοι ζούσαν αρμονικά στην Παλαιστίνη, άνευ του Charlie Hebdo. Ο προχριστιανικός κόσμος των εκατοντάδων θρησκειών δεν γνώριζε τι θα πει θρησκευτικό μίσος, άνευ του Charlie Hebdo...