Καθώς τους καίριους οιωνούς φωτίζει η κάθε αυγή
του καιροδείχτη πετεινού πάνω απ' την καμινάδα,
μοιάζεις απρόσιτη θεά πανίερη μάνα γη,
εσύ του ονείρου μου όνειρο πατρίδα μου Ελλάδα.
Μα καθώς τούτη η μαγική, κατάλοιπο του ονείρου,
εικόνα, ξεθωριάζει εμπρός στη σάρκινη πυγμή,
νοιώθω δειλά ν' απλώνεται στην κόγχη ενός απείρου,
ξέσπασμα οργής, μιαν έκταση στου χρόνου τη ρωγμή.
Κι' είν' αίμα και νερό μαζί και χώμα. Μια οιμωγή
από μια χώρα αλύτρωτη, μια πικραμένη γη...
13/4/15
Ιωνία
ΕΝΟΤΗΤΑ :
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχολια:
Δημοσίευση σχολίου