Στα αριστερά της παιδοκτονίας

Με αφορμή την πρόσφατη περίπτωση παιδοκτονίας, και ανάμεσα σε Τατιάνες και Νικολούλες που ξαναβρήκαν τη χαμένη ακροαματικότητα, οι απολογητές της λαθρομετανάστευσης πετάχτηκαν να μας υπενθυμίσουν ότι παιδοκτόνοι υπάρχουν παντού. Όντως παιδοκτόνοι υπάρχουν παντού, όμως η λαθρομετανάστευση φέρνει κοντά σε εμάς περισσότερο από το αποκαλούμενο σκληρό έγκλημα που υπό κανονικές συνθήκες θα είχε συμβεί σε άλλες χώρες και για το οποίο δεν θα μαθαίναμε τίποτα. Πόσοι από εμάς γνωρίζουν το παραμικρό για τις τρεις ή τέσσερις παιδοκτονίες που λαμβάνουν χώρα καθημερινά στις Η.Π.Α;

Αυτό, το να συμβαίνει δηλαδή μια ειδεχθής πράξη στην πόλη ή στη χώρα σου και να γίνεται ευρέως γνωστή, έχει τελικά να κάνει με τον κορεσμό των ηθών από το έγκλημα - την, δια της συνήθειας άμβλυνση του κοινωνικού αισθητηρίου που, υπό κανονικές συνθήκες, θα διατηρούταν οξύ. Αν την παιδοκτονία του Βούλγαρου ακολουθήσει μια άλλη παιδοκτονία από Ελλαδίτη, η κοινωνική αντιμετώπιση της δεύτερης παιδοκτονίας θα είναι περισσότερο ήπια και αδιάφορη. Αν ακολουθήσει μια τρίτη παιδοκτονία από έναν Πακιστανό, τότε σταδιακά το σκληρό έγκλημα χάνει την ειδέχθειά του και μεταβάλλεται σε ακόμη μια άβολη συνθήκη της κοινωνικής πραγματικότητας όπως για παράδειγμα η μαστροπεία, ένα αναγκαίο κακό το οποίο όλοι αποστρέφονται αλλά με το οποίο οι πάντες μοιραία συνυπάρχουν επειδή 'έτσι έχουν τα πράγματα εδώ' και επειδή 'αυτοί είμαστε'.

Δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι ο λαθρομετανάστης είναι εξ ορισμού επιρρεπής στην παραβατικότητα και αυτό έχει να κάνει με την ανήθικη και τυχοδιωκτική φύση της λαθρομετανάστευσης - τυχοδιωκτισμός που εξωραΐζεται επιμελώς από τις διεφθαρμένες και κοσμοπολίτικες μπουρζουαζίες της αποκαλούμενης Δύσης (χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της συριζαίας που είπε ότι για τον θάνατο του παιδιού φταίει η "κοινωνία που δεν προλάβαμε να εξανθρωπίσουμε"). Με αποτέλεσμα, οι εθνοτικές κοινότητες/μειονότητες που προκύπτουν σε μια 'δυτική' χώρα-προορισμό λόγω της λαθρομετανάστευσης, να εμφανίζουν εκ φύσεως -και ανεξάρτητα από όποια περιθωριοποίηση τυχόν αντιμετωπίσουν- περισσότερη παραβατικότητα από αντίστοιχες και αναλόγου μεγέθους πληθυσμιακές ομάδες στη χώρα προελεύσεώς τους. Στην προκείμενη περίπτωση, οι γιαγιά/παππούς που είχαν αναλάβει την ανατροφή του παιδιού παρέμεναν στη Βουλγαρία, ενώ πατέρας και μητέρα χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα και ζούσαν στην Ελλάδα μέσα στα ναρκωτικά και την πορνεία. Δραστηριότητες εύκολου κέρδους, απολύτως συμβατές με τη λαθρομεταναστευτική νοοτροπία και προδιάθεση, που αποδίδουν περισσότερα εδώ παρά εκεί λόγω του νομίσματος και της γενικότερης ατιμωρησίας...

Εν κατακλείδι και όπως έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια, από τις λεωφοροπειρατείες μέχρι τους φόνους/βιασμούς ηλικιωμένων και την πρόσφατη παιδοκτονία, προεξάρχον χαρακτηριστικό της λαθρομετανάστευσης είναι η αναμόρφωση και αναπροσαρμογή της κοινωνίας-προορισμό σε μια καθημερινότητα ωμοτήτων, εντός της οποίας η κοινωνική ηθική ξεχειλώνεται συστηματικά, η ασφάλεια της αμιγούς εθνοτικά ομάδας δίνει τη θέση της σε ιδιωτικά φρούρια, ιδιωτικές αστυνομίες και γενικότερη ιδιώτευση και καχυποψία απέναντι στον συνάνθρωπο και τελικά η ίδια η κοινωνία μεταμορφώνεται σε ένα μεγάλο εκτροφείο σφαγέων. Ένα περιβάλλον, δηλαδή, διαμετρικά αντίθετο από εκείνο του 'πολιτισμού' και του 'ανθρωπισμού' εντός του οποίου επιτήδειοι και απάτριδες ξεσκίζονται να τοποθετήσουν το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης.

Την επόμενη φορά λοιπόν που κάποιο στυγερό έγκλημα όπως η Παιδοκτονία δεν θα μας φαίνεται και τόσο στυγερό, ας στρέψουμε το βλέμμα μας στα αριστερά: εκεί που διαπράττεται η διαρκής Ηθοκτονία...