Bill Tsamis και Byzantine Metal

"Αν η Ρωμαϊκη αυτοκρατορια, ο Σοβιετικος κομμουνισμος, ο Νιτσε, ο Φροϋντ, ο Μαρξ, ο Βολταιρος και αλλοι δεν μπορεσαν να νικησουν τον Χριστιανισμο, σοβαρα δεν νομιζω πως οι Rotting Crist, οι Impaled Nazarene και οι Slayer εχουν καμμια πιθανοτητα. Οπως λεει και η 'Προς Εβραιους' επιστολη: φοβερον το εμπεσειν εις χειρας Θεου ζωντος."

Ομως το Επικο που ξεραμε απο παλια δεν ειχε τοση αυτοπεποιθηση. "The dragons you've denied and wish to slay...", προειδοποιουσε.

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, υπήρξε στο στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια 4μελής Heavy Metal μπάντα υπό το όνομα Warlord, στην οποία βασικός συνθέτης και κιθαρίστας ήταν ο ελληνοαμερικανός William Tsamis. Η μπάντα έβγαλε δύο demos και δύο βινύλια με 26 τραγούδια μέχρι το 1984 κι έπειτα συνάντησε την μοίρα των περισσοτέρων ταλαντούχων συγκροτημάτων και διαλύθηκε, κυρίως λόγω ελλείψεως οικονομικών πόρων. Ανάμεσα σε αυτά τα 26 τραγούδια υπήρχαν και μερικά μοναδικά δείγματα επικολυρικού Heavy Metal. Δεν θα αναφερθώ λεπτομερέστερα στην μουσική των Warlord, οφείλω να πω όμως ότι, πέρα από την συνθετική και lead κιθαριστική συνεισφορά του Tsamis, το συγκρότημα περιελάμβανε έναν αναντικατάστατο (όπως αποδείχθηκε) frontman καθώς και έναν πολύ ξεχωριστό drummer. Άρα, ο Tsamis ήταν μεν υπεύθυνος για το συνθετικό και στιχουργικό concept, οι Warlord όμως (όπως άλλωστε κάθε μπάντα) ήταν προϊόν ομαδικής εργασίας.

Κάπου στα 1990 λοιπόν, οι χεβυμεταλλάδες πίναμε νερό στο όνομα Warlord, όπως και στα αντίστοιχα ονόματα πολλών άλλων χαμένων ηρώων. Το 1994 μαθαίνουμε χαρμόσυνα νέα πως ο χαμένος Bill Tsamis κυκλοφορεί δίσκο με νέο συγκρότημα, ονόματι Lordian Guard. Περιμένουμε, αγωνιούμε, παίρνουμε το picture disc, το βάζουμε να παίξει και... απογοήτευση. Το βάζουμε να ξαναπαίξει, 2, 5, 10 φορές. Ήταν προφανές πως δεν υπήρχε καμμία σχέση με τους Warlord που ξέραμε, καθώς τα συνθετικά και εκτελεστικά επίπεδα είχαν πέσει κατά πολύ. Βασικά δεν υπήρχε κανονικό συγκρότημα με μουσικούς, αλλά στουντιακό project όπου ο Tsamis έπαιζε έγχορδα, πλήκτρα, προγραμμάτιζε το drum machine (για σύγκριση, αρκετά Black Metal projects που κυκλοφορούσαν τότε διέθεταν τουλάχιστον τυμπανίστα) και η γυναίκα του έκανε τα μετρίων ικανοτήτων φωνητικά. Η μόνη αξιόλογη σύνθεση του δίσκου, ήταν ακυκλοφόρητο κομμάτι από την Warlord εποχή με norse θεματολογία.

Ήταν επίσης φανερό πως ο δίσκος αποτελούσε ένα μεγάλο χριστιανικό κήρυγμα. Κάποιες ανεπαίσθητες χριστιανικές νύξεις υπήρχαν και στους Warlord, όμως η γενικότερη ατμόσφαιρα βρισκόταν εντός Heavy Metal πλαισίου. Με τους Lordian Guard μιλούσαμε πλέον για ένα ιδιότυπο Christian Metal σε μεσαιωνικές - αναγεννησιακές φόρμες, που έμοιαζε να προοριζόταν ως απάντηση στον γενικότερο Metal αντιχριστιανισμό της εποχής. Αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν ότι ο Tsamis, μετά την διάλυση των Warlord και προς στα τέλη της δεκαετίας του '80, αναζήτησε και βρήκε διέξοδο στην εντατική και ακαδημαϊκή σπουδή της χριστιανικής θεολογίας. Ουσιαστικά, αυτό που αντιμετωπίζαμε στους L.G. ήταν άλλη μια εκδήλωση του φαινομένου όπου, ευαίσθητα κυρίως άτομα, προσγειώνονται ανώμαλα σε δύσκολες καταστάσεις και πραγματοποιούν στροφές πολλών μοιρών. Στον rock και metal χώρο το φαινόμενο αυτό χρονολογείται από τις αρχές της 10ετίας του '80 και χαρακτηρίζεται από περιπτώσεις μουσικών (και μάλιστα πραγματικών θρύλων, λ.χ John Schlitt, Mark Farner, και μετά Ken Hensley, Nicko McBrain) οι οποίοι φτάνοντας σε προσωπικά, καλλιτεχνικά ή ιδεολογικά αδιέξοδα, επέλεξαν να γίνουν born-again christians. Δηλώσεις του Tsamis σε συνεντεύξεις όπως η παρακάτω, ήρθαν (πολύ μετά βεβαίως, τότε δεν είχαμε internet) να επιβεβαιώσουν τις αρχικές διαπιστώσεις:

Well, in my search for contentment in life, I came across the words of St. Paul, who wrote, while he was awaiting execution in a Roman prison, "I have learned in whatever state I am to be content" (Philippians 4:11). St. Paul's contentment and inner peace flowed from his faith and relationship with God, something that was beyond the clutches of an evil world. For not even the evil tyrant Nero, with his threats of execution, could snatch away the contentment of Paul. And today, people name their children after Paul and their dogs after Nero. Anyway, to make a long story short, I decided to pursue the way of Christ and have come to experience that "peace which surpasses all understanding" (4:7), indeed the peace of Christ. Life, for me, has become incredibly purposed and unified, so I am not ashamed at all to say that I am a Christian, a simple follower of Jesus.

Ο επόμενος δίσκος των L.G. με τον τίτλο 'Αμαρτωλοί στα χέρια ενός.θυμωμένου Θεού' ακολούθησε το 1997 και, κάπως έτσι, μέσα σε 14 χρόνια από το Child of the Damned που αναρωτιόταν αν είναι καλύτερα να βασιλεύεις στην Κόλαση ή να υπηρετείς στον Παράδεισο, φτάσαμε να ασχολούμαστε με το cult of the damned (δύο αυτόχειρες) του εικονιζόμενου παρακάτω. Με τόσους τόνους χριστιανικής γκαντεμιάς να πέφτουν επάνω στο ζευγάρι, η γυναίκα του Tsamis τραυματίζεται σοβαρά σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αποτυχημένες εγχειρήσεις, ατέλειωτα τρεχάματα στα νοσοκομεία και οι Lordian Guard παύουν να υφίστανται. Συνολικό αποτέλεσμα 10 νέα τραγούδια.

Ακμή, παρακμή και τέλος; Όχι ακριβώς. Ο 21ος αιώνας είχε μπει, με το internet και το email να μηδενίζουν αποστάσεις. Χαμένοι heavy metal heroes αναζητούνται και ανακαλύπτονται από εκστατικούς οπαδούς. Ιδού κι ο Tsamis το 2002, σε επανένωση με τον ντράμερ των παλιών Warlord, Mark Zonder, ο οποίος στο μεταξύ έχει ολοκληρώσει μια καριέρα με τους Fates Warning και έχει καταξιωθεί παίζοντας τελείως διαφορετικά πράγματα από το epic/power των W. Άντε να δούμε μήπως ο Zonder φέρει νέα πνοή... αλλά όχι, 3η εν σειρά απογοήτευση ονόματι Rising Out of the Ashes. 19 ολόκληρα χρόνια μετά από την τελευταία studio κυκλοφορία των W. και 5 χρόνια μετά το Sinners, το πολυ-αναμενόμενο Rising Out περιέχει... 4 νέα τραγούδια κι αυτά κινούμενα στη μετριότητα. Άλλοι προσκυνούν την επιστροφή των θρύλων, άλλοι μιλάνε για ένα ακόμα reunion με βιοποριστικούς σκοπούς, ο θόρυβος περνάει και ο κόσμος σχεδόν το ξεχνάει.

Όμως όχι, το Facebook είναι πλέον γεγονός, μαζί με κάποιες χιλιάδες followers και την ανάλογη διαδικτυακή εξύμνηση. Σα να βρίσκεσαι στη σκηνή και η αρένα να σε προσκυνάει 24/7. Ποιό promotion και ποιό distribution. Ο λαός απαιτεί νέο δίσκο, ο Tsamis εμψυχώνεται, ξεπερνάει μια θανατηφόρα ασθένεια και συνεχίζει. Το Holy Empire κυκλοφορεί με 11 χρόνια διαφορά από το Rising Out και ο χριστιανισμός είναι πλέον διάχυτος, όχι μόνο ως κήρυγμα στους στίχους, αλλά και ως γενικευμένη μινόρε μιζέρια στην ίδια τη μουσική, σε σημείο να ακούς και να χρειάζεσαι 3 ξεματιάσματα, 2 ώρες Monty Pythons και μια περασιά ολόκληρο το Steel & Starlight για να συνέρθεις. Πακέτο με την κυκλοφορία του δίσκου, ο Bill επιστρέφει στα πάτρια χώματα για συναυλίες σε Αθήνα και Θεσ/νίκη. Ένα μήνα πριν οι ολοκαίνουριοι, ημι-session Warlord αφιχθούν στην βόρεια Ελλάδα, ο Bill ελέγχει την προπώληση εισιτηρίων και κάνει την ακόλουθη δήλωση στο facebook:

It amazes me that people would show up in masses to see KREATOR at the Principal and not WARLORD. I can't believe this show is not sold out which seems to confirm my original suspicions that this was an "all talk - no ticket" type of fan base. If people can't discern the difference between KREATOR (noise) and WARLORD (music) then it is hard for me to think about coming halfway across the world to play in front of 500 people. Other people are impressed by this, I'm not !!!

Μάρτιος 2013, η χώρα Ελλάς έχει χρεοκοπήσει και ο Bill απαιτεί εκατοντάδες νεολαίοι να έχουν αγοράσει όλα τα 30ευρα εισιτήρια της συναυλίας του, από ένα μήνα πριν. Αλλά το χειρότερο είναι πως θεωρεί το να έρθει στην Ελλάδα για 500 άτομα, αγγαρεία! Εδώ μιλάμε πλέον για κανονική Ύβρι προς την ίδια την φύση του Heavy Metal, αν όχι και για περίπτωση φρενοβλάβειας. Διότι ο Tsamis χρωστάει την αναγνωρισιμότητά του, όχι σε 500, αλλά σε 5 άτομα που υποστήριζαν και διέδιδαν την μουσική του στο μεταλλικό underground παγκοσμίως, όταν τον ίδιο δεν ήξεραν ούτε οι γείτονές του στο San Jose... Και ο κατήφορος δεν έχει τέλος: καθώς στο facebook οι οπαδοί του αρχίζουν να τον κράζουν, το επόμενο πρωί σβήνει την δήλωσή του και επιδίδεται σε... christian apologetics:

Χθες, στις 29 Μαρτίου, έκανα λάθος στην κρίση μου και πραγματοποίησα δημοσίως μια προσωπική συζήτηση. Προφανώς, τα σχόλιά μου, σε αυτήν τη βάση, ήταν εντελώς ανάρμοστα και -ακόμα χειρότερα- άγαρμπα, θίγοντας πολύ κόσμο. Γι' αυτόν τον λόγο θέλω να ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη. Κατονόμασα ένα συγκρότημα που είναι πολύ μεγαλύτερο από εμάς και πολύ πιο επιτυχημένο, με την αξία του, και γι' αυτό ήμουν εντελώς λάθος. Ο μόνος λόγος που το έκανα ήταν επειδή η μουσική μου συγκρίθηκε με τη δική τους. Όπως είναι φυσικό, σαν άνθρωπος, υπεραμύνομαι των πραγμάτων που δημιουργώ (εν προκειμένω, τη «μουσική μου»). Την υπερασπίζομαι σαν να είναι παιδί μου. Παρόλα αυτά, αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία, ούτε μου δίνει το δικαίωμα να κατακρίνω άλλα συγκροτήματα.
Το χειρότερο όλων ήταν ότι οι επισημάνσεις μου ήταν σκληρές και φαινόταν σαν να μην κατανοώ την οικονομική κατάσταση και τους δύσκολους καιρούς που περνάει ο κόσμος. Να ξέρετε ότι νοιάζομαι πάρα πολύ και έχω εκφραστεί για το θέμα πολλές φορές σε πολλούς ανθρώπους. Καθώς περνούσαν οι ώρες, πολλοί φίλοι με βοήθησαν να καταλάβω τη σημασία αυτών που είπα και συνειδητοποίησαν ακόμα περισσότερο πόσο τυφλός και απερίσκεπτος ήμουν για να πω τέτοια φρικτά πράγματα. Είναι λογικό που ο κόσμος εξοργίστηκε, αν ήμουν στη θέση του κι εγώ έτσι θα ένοιωθα. Σαν ανθρώπινο ον -και σαν ένας συνηθισμένος άνθρωπος- είμαι πολύ παρορμητικός, όπως ήδη γνωρίζουν οι φίλοι μου. Ειδικά όταν επιδιώκω να προστατέψω τα πράγματα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία για μένα (σε αυτήν την περίπτωση, τη μουσική μου). Εντούτοις, καθότι η παρορμητικότητα μπορεί πολύ συχνά να οδηγήσει σε τυφλή ανοησία, έκανα πολλά λάθη και προσέβαλα πολλούς ανθρώπους. Δεν μπορώ να σβήσω αυτά που ήδη έγραψα, ούτε μπορώ να πείσω κανέναν να με συγχωρήσει.
Παρόλο που τέτοιες απολογίες πολύ συχνά θεωρούνται ως 'damage control', όποιος με ξέρει καταλαβαίνει ότι αυτά που λέω είναι εντελώς αληθινά και έχω πραγματικά μετανιώσει. Λέω πραγματικά συγγνώμη σε όσους πλήγωσα.

Μετά κι από αυτό, εμένα τουλάχιστον το όνομα Warlord μου προκαλεί στομαχικές διαταραχές. Ο axe hero και προπάτωρ μιας ολόκληρης επικής σχολής, ο εμβληματικός Καταστροφέας, έχει αυτοκαταστραφεί στον απόλυτο βαθμό. Lordians we denied and gave away return to drown us in dismay. Και η Τσαμιάδα συνεχίζεται καθώς έπρεπε να βγει να παίξει και στο Ράδιο Αρβύλα, όπου το Χριστιανορωμαϊκό Labarum συνάντησε το παρδαλό κατσίκι... ακούω δε περί managers, περί δημοπρασιών διαφόρων backdrops κτλ, και αναρωτιέμαι κατά πόσο το Byzantine Metal μπορεί να χαρακτηριστεί 'ιερές bussiness'... Όσο για το πως στον Άδη κατάντησαν έτσι τα ινδάλματα του παρελθόντος, η απάντηση βρίσκεται κατά 'κει που δείχνει το βέλος του Χρόνου και αν κάτι μπορεί να μας βοηθήσει, αυτό δεν είναι ο Γιεσούα ούτε η ζωή εν τάφω.

Ίσα-ίσα, όπως δείχνει το παράδειγμα του Tsamis και τόσων άλλων, το να αφορίζεις το παρελθόν σου δένοντας το μέλλον σου σε προκατασκευασμένες μεθόδους ευτυχίας και ακαδημαϊκούς τυφλοσούρτες λύτρωσης, δεν είναι κι ό'τι καλύτερο.