Μνημόσυνο στον Αντρέα

Ακούσαμε προσφάτως ότι σαράντα ακόμα μαζεύτηκαν στο μνημόσυνο του Αντρέα, που έγινε σε δύο δόσεις. Το να θυμάται κάποιος τον Αντρέα είναι όντως θετικό, όχι βεβαίως για τους λόγους που κινούν τα άτομα αυτά.

Το θέμα με τον Παπανδρεϊσμό είναι απλό. Οι ημέτεροι εξασφάλισαν και τα τρισέγγονά τους. Οι αντίπαλοι, τα δισέγγονά τους. Οι διαπλεκόμενοι μέχρι και τα παιδιά τους. Ο απλός κοσμάκης το γλέντησε στα πολιτιστικά κέντρα για καμμιά 10αριά χρόνια, αν δεν τύγχαναν εργοδότες που το γλέντησαν παραπάνω, λόγω λαθρομετανάστευσης. Όλοι οι υπόλοιποι που ήρθαν μετά και, ακόμα χειρότερα, αυτοί που δεν έχουν έρθει ακόμη, την πάτησαν. Σκλάβοι θα γεννιούνται, δούλοι θα πεθαίνουν. Ραγιάδες θα ξυπνάνε, γιουσουφάκια θα κοιμούνται. Η κραιπάλη του Σοσιαλισμού κατανάλωσε το ελληνικό κράτος και η επόμενη της κραιπάλης ούτε καν έχει χαράξει.

Χιλιάδες στελέχη της γενιάς του Πολυτεχνείου έχουν πλέον διεθνοποιήσει το κεφάλαιό τους και ζουν στο μεταξύ Ελλάδος και εξωτερικού. Φιγουράρουν σε λίστες Λαγκάρντ όλων των τραπεζών του κόσμου. Τα εξοχικά τους που γεμίζουν την ελληνική ύπαιθρο ρημάζονται από έναν υπόκοσμο ομοίως πολυεθνικό: Αλβανοί, Ρουμάνοι, Γεωργιανοί. Τα παιδιά τους, τα σπουδαγμένα από τα δανεικά του Αντρέα στα καλύτερα πανεπιστήμια της Δύσης, έχουν μείνει εκεί χτίζοντας καριέρες και ενίοτε σνομπάροντας την homeland. Τα εγγόνια τους δεν ομιλούν ελληνικά.

Ο απλός λαός, οι άλλοτε ένθερμοι υποστηρικτές του Αντρέα που γέμιζαν τις πλατείες κουνώντας πράσινα σημαιάκια και δεν στάθηκαν ικανοί ή τυχεροί ώστε να ενταχθούν στην παραπάνω παράγραφο, θα γνωρίσουν στα γεράματά τους τις πρώτες συνέπειες της φτώχειας που έρχεται. Οι ατυχέστεροι θα ληστευθούν, θα ξυλοκοπηθούν, θα βιαστούν ή και δολοφονηθούν μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Θύματα της έσωθεν και άνωθεν αποδόμησης των θεσμών την οποία ψήφιζαν και ξαναψήφιζαν, κακό ψόφο έχοντες λόγω της δια βίου ανευθυνότητάς τους. Οι λιγότερο άτυχοι θα γνωρίσουν το σοσιαλιστικό 'κράτος πρόνοιας' το οποίο και πλήρωναν για όλη τους τη ζωή. Θα λάβουν στοιχειώδη περίθαλψη σε κάποιον θάλαμο δημοσίου νοσοκομείου, τον οποίο εντός ολίγων ημερών θα κληθούν να εγκαταλείψουν, ασχέτως της πορείας της υγείας τους. Όσο μεγαλύτερη θα γίνεται η ανάγκη τους, τόσο περισσότερο αίμα θα φτύνουν μέχρι να τους βγει η ψυχή.

Γιατί αυτός στάθηκε ο Σοσιαλισμός στην Ελλάδα. Το θεσμοθετημένο πλιάτσικο μιας γενιάς ασύδοτων (ή και ψυχικώς διαταραγμένων - κατάθλιψη ο Αντρέας, ναρκισσισμοί σε μια ντουζίνα άλλους) λαϊκιστών και λαοπλάνων, καλυμμένων πίσω από όλα τα υψηλά ιδανικά και προωθημένων ομαδικώς ως "φοιτητές" και "νεολαίοι" που θα έφερναν την "πρόοδο" και την "αλλαγή".

Στην αρχαία Ελλάδα ο τάφος του Αντρέα θα είχε προ πολλού ανασκαφεί και τα κόκκαλά του θα είχαν πεταχθεί στα σκυλιά. Στη σημερινή, ακόμη τιμούν τη μνήμη του.

Μένει να δούμε ως πότε.