Τα Πλυντήρια της Λαθρομετανάστευσης

Το ένα χέρι νίβει τ' άλλο

Η απόπειρα νομιμοποίησης της λαθρομετανάστευσης αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα του πως ακριβώς η αριστερή ατζέντα του Πολυπολιτισμού συμπίπτει με την δεξιά ατζέντα του Φιλελευθερισμού. Οι Έλληνες έχουμε βιώσει το χρονικό της συμπτώσεως αυτής από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν η ελλαδική αριστερά πήρε το καρότο και το μαστίγιο και διέπρεψε στην εξοικείωση του λαού με την πρωτόγνωρη εμπειρία της μαζικής λαθρομετανάστευσης, ενόσω η δεξιά των μικρομεσαίων αφεντικών απέλυε ομαδόν τους ακριβούς Έλληνες εργάτες για να πολλαπλασιάσει τα κέρδη της δια της λαθροαπασχόλησης. Τότε, δεξιοί και αριστεροί παρήλαυναν στα τηλεπαράθυρα για να μας πείσουν ότι η λαθρομετανάστευση θα απογείωνε την ελληνική οικονομία τάχιστα, και ο μουντζωμένος ελληνάκος θα αποζημιωνόταν με το παραπάνω από την επακόλουθη γενική ευημερία. Τα αποτελέσματα γνωστά: διπλασιασμός της ανεργίας, [1] πτώση των ημερομισθίων, αποθέωση του κωστοπουλισμού και του ελληνάδικου από νεόπλουτους εργοδοτίσκους κτλ, ενώ, αντί της ευημερίας, ο Εκσυγχρονισμός Α.Ε επεφύλασσε στον ελληνάκο γενικευμένο πλιάτσικο επί του δημοσίου χρήματος. Το ότι για όλον αυτό τον κανιβαλισμό της ελληνικής εργατικής τάξης δεν άνοιξε ούτε ρουθούνι, οφείλεται στην ολοκληρωτικού τύπου εξουσία της ελλαδικής αριστεράς, επάνω στο τι μπορεί να τίθεται ως ζήτημα στην κοινωνία και τι όχι... Δεξιοί και αριστεροί δεν είναι τόσο αντίρροποι όσο δείχνουν και ίσως μάλιστα ο ένας να καλύπτει τον άλλο: οι αριστεροί, κάλυψη των δεξιών ώστε να πλουτίζουν εκ της πολιτικής - οι δεξιοί, κάλυψη των αριστερών ώστε να εξουσιάζουν ανεπισήμως.


Σοφίσματα του ύπατου καθεστημένου

No human being is illegal: το προϋπάρχον αυτό τσιτάτο (έμπνευση, θαρρώ, κάποιου καμένου από τις χημείες της χειραφέτησης εγκεφάλου των 70's) πήρε δημοσιότητα το 1988, ως προπαγανδιστικό παρελκόμενο της τεράστιας μπίζνας που λέγεται εισροή κεντροαμερικάνων στις Η.Π.Α. Το 2007 θα συνδεθεί με τον νομπελίστα Σιωνιστή Eliezer Wiesel, το icon, δηλαδή, της άλλης μπίζνας που ο Finkelstein ονομάζει 'Βιομηχανία του Ολοκαυτώματος'. Το 2010 εντάσσεται στην καμπάνια 'Drop the I-Word' για την απαγόρευση του όρου 'illegal' σε ότι αφορά τους μετανάστες, όπου ο χαρακτηρισμός illegal immigrant διακηρύσσεται "ανακριβής" για νομική και δημοσιογραφική χρήση. [2] Κι ενώ ο χαβαλές εντείνεται στα ύπατα αξιώματα των κοσμοκρατόρων, αλλά και των θλιβερών μαϊμούδων που παριστάνουν τους Έλληνες δημοσίους λειτουργούς, δημοσιογραφικοί κολοσσοί όπως το Associated Press διαγράφουν τον όρο illegal immigrant από το λεξιλόγιό τους. Ακολουθούμενοι κατά πόδας από την εργολαβική δημοσιογραφία της ημεδαπής που υιοθετεί τη μετάφραση του undocumented immigrant, δηλαδή παράτυπος μετανάστης. Τι σημαίνει παράτυπος μετανάστης; Σημαίνει ότι, πλέον, εδώ δεν υπάρχει νομιμότητα και παρανομία, αλλά μια μεταναστευτική γκαρνταρόμπα, η οποία διαθέτει τον τυπικό τρόπο εισόδου, παραμονής και εργασίας ενός εκάστου στη χώρα, καθώς και άλλον ή άλλους τρόπους, που δεν ταυτίζονται με τον τυπικό. Σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με μια κατάσταση ημι-κανονική, η οποία δεν ορίζεται ξεκάθαρα από το νόμο, αλλά μεταβάλλεται αναλόγως των διατυπώσεων, των διαδικασιών, της γραφειοκρατίας. Οι αριστεροδεξιοί αλλάζουν έτσι την διαδεδομένη αντίληψη, καθώς η λαθρομετανάστευση σταδιακά απεκδύεται την παρανομία και ξεπλένεται από τους μπλε, πράσινους και κόκκινους κόκκους του εγχώριου κατεστημένου για να ενδυθεί, τελικά, τη νομιμότητα. Ενώ οι ύπατοι θεωρητικοί στην αλλοδαπή ομιλούν για το νέο ανθρώπινο δικαίωμα: το δικαίωμα στη μετανάστευση.


Ανοίξαμε και σας περιμένουμε

Κι αν δεν υπήρξε ποτέ, αυτοί θα το εφεύρισκαν. Άλλωστε η παγκοσμιοποίηση διαθέτει μπίζνες για όλους. Η ανάγκη για λόγιους [3] απολογητές της λαθρομετανάστευσης και της λαθρεποίκισης είναι επιτακτική και ιδού ο Michael Huemer, καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο και ένθερμος υποστηρικτής των 'ανοικτών συνόρων'. Σε άρθρο του [4] στην περί κοινωνικής φιλοσοφίας περιοδική έκδοση του πανεπιστημίου της Φλόριντα, ο 45χρονος αναρχοκαπιτάλας (δηλαδή και ακροαριστερός και ακροδεξιός) Huemer εισηγείται ένα νέο τρόπο αντιλήψεως του φαινομένου. Ας υποθέσουμε, λέει ο H., ότι:

Ο Γιάννης πεινάει, χρειάζεται τρόφιμα και σκοπεύει να πάει στην αγορά για να τα αγοράσει. Η αγορά είναι ανοιχτή και υπάρχουν εκεί έμποροι διατεθειμένοι να πουλήσουν στον Γιάννη τα τρόφιμα που χρειάζεται. Όμως, ο Γιώργος στέκεται στον δρόμο του Γιάννη εμποδίζοντάς τον να φτάσει την αγορά, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να υποστεί όλες τις βλαπτικές συνέπειες της πείνας.

Αυτή είναι η θεωρητική βάση πάνω στην οποία ο H. θα χτίσει μια prima facie [5] παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μέσω της οποίας οι περισσότεροι λαθρομετανάστες μπορούν να εισέλθουν στα περισσότερα κράτη και η παρεμπόδισή τους, δύναται να ισοδυναμεί με φόνο εκ προμελέτης. Ο H. εξισώνει την παρεμπόδιση του Γιάννη με βίαιο καταναγκασμό του, κάτι εκ προοιμίου άδικο, αφού ο H. έχει ήδη απονείμει στον Γιάννη το δικαίωμα του να μην καταναγκάζεται βιαίως από κανέναν. Γεγονός που θα ακύρωνε την -αγαπημένη όλων των φιλελέδων- ελεύθερη βούληση του Γιάννη.

Βεβαίως το παράδειγμα του Huemer δεν είναι παρά ένα σόφισμα, λίαν άσχετο με την δική μας λαθρομετανάστευση. Ο 'Γιάννης' που εμείς γνωρίζουμε αποτελείται από εκατομμύρια άτομα, δεν έρχεται αλλά τον φέρνουν, δεν μας πληρώνει τα λεφτά του αλλά υφαρπάζει τα δικά μας, δεν συνεισφέρει στην ύπαρξη της 'αγοράς' (μέσω φόρων π.χ), δεν αποχωρεί αλλά παραμένει επ' αόριστον, πολλάκις εγκληματώντας εις βάρος άλλων 'πελατών' και επιδιώκοντας την ιδιοποίηση του μέρους της 'αγοράς' όπου συνηθίζει να κινείται. Επιπλέον, ο λαθρομετανάστης που εμείς γνωρίζουμε δεν αναγκάζεται να έρθει στη χώρα μας (λόγω θανατηφόρου λιμού π.χ), αλλά επενδύει στην -τουλάχιστον ανωφελή- παρουσία και παραμονή του εδώ. Δεν είναι ευγνώμων πελάτης ή, έστω, συνεργάτης μας, αλλά τυχοδιώκτης της φτωχοποίησής μας και, ενδεχομένως, του εθνικού μας αφανισμού. Όσο για τον παράγοντα του βίαιου καταναγκασμού και υπό το φως των παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι η πρώτη βία που ασκείται είναι η απόπειρα του λαθρομετανάστη να μπει στη χώρα, αναγκάζοντας εμάς να ξοδεύσουμε πόρους ώστε να τον εμποδίσουμε, κάτι που δεν θα κάναμε υπό άλλες συνθήκες. Άρα, η δική μας ελεύθερη βούληση ακυρώνεται πρωτίστως.

Πέρα όμως από τα σοφίσματα, μας δίνεται εδώ η ευκαιρία να γνωρίσουμε μια ιδιαίτερη κοσμοαντίληψη: στο σύμπαν του Huemer και των ομοίων του, το δικαίωμα στο εμπόριο -το οποίο προαιρετικώς επεκτείνεται σε δικαίωμα στο σπεύδειν για εμπόριο- είναι πρωταρχικό και βρίσκεται υπεράνω κρατών και εθνών, τα οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, εξισώνονται με malls, supermarkets και όποιον άλλο έμπορο προϊόντων και υπηρεσιών. Η ίδια η ελεύθερη βούληση φέρεται να εξυπηρετεί τον εμπορικό σκοπό.

Πόσο βάσιμη είναι αυτή η εμποριοκρατία; Νομίζω καθόλου βάσιμη: στον πραγματικό κόσμο το εμπόριο προϋποθέτει πλεόνασμα, το πλεόνασμα προϋποθέτει παραγωγή και η παραγωγή προϋποθέτει μια σειρά αγαθών όπως ασφάλεια και τεχνολογικές υποδομές, αγαθά τα οποία απαιτούν ένα minimum κοινοτικής οργάνωσης. Στον άνθρωπο, λοιπόν, η οργανωμένη κοινότητα μέσω της οποίας θα επιτευχθεί η στοιχειώδης αυτάρκεια έρχεται πρώτη, και ακολουθεί το πλεόνασμα εκείνο που θα εκκινήσει το εμπόριο. Στον πραγματικό κόσμο οι 'αγορές' του Huemer δεν εμφανίζονται απλά καθ' οδόν, ως άλλα δέντρα για μοντέρνους τροφοσυλλέκτες, ούτε η ελεύθερη (ή μήπως, ασύδοτη) βούληση υπερισχύει της ανάγκης. Η κοινότητα είναι αυτή που προϋπάρχει και προηγείται στην αξιακή κλίμακα, μαζί με τα δικαιώματα εκείνα που την προσδιορίζουν ως αυτάρκης και αυτοδιάθετη. Απλά, ο Γιώργος μπορεί να σταματήσει τον Γιάννη εν ονόματι της ανάγκης του για κοινωνική συνοχή, αυτάρκεια και αυτοδιάθεση, ό' τι κι αν σημαίνει αυτό για τον τελευταίο.


Σημειώσεις

[1] Από το 6,795% του 1990 στο 12,125% του 1999, σύμφωνα με στοιχεία του IMF.

[2] Η ΜΚΟ πίσω από την καμπάνια, πρώην Applied Research Center και νυν Race Forward, τυγχάνει δωρολήπτης εκατομμυρίων δολαρίων από ιδρύματα-κολοσσούς, μεταξύ των οποίων αυτά του Soros, του Ford και του Kellogg, το οποίο από το 2010 μέχρι σήμερα την έχει ανταμείψει με 5,2 εκ. δολάρια (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7)

[3] Υπάρχουν και οι 'ιεραπόστολοι', εξ αριστερών ορμώμενοι κυρίως, οι οποίοι στην απολογητική της λαθρομετανάστευσης επικαλούνται συναισθήματα όπως η αγάπη, η ανθρωπιά, η συμπόνια, η συνείδηση, καθώς και μια μπερδεψούρα με τον ξένιο Δία, τον οποίο κατά τα άλλα αντιλαμβάνονται ως καρικατούρα παιδικών παραμυθιών.

[4] Michael Huemer - Is There a Right to Immigrate? Social Theory and Practice, 36.3, Ιούλιος 2010, σελ.429-461.

[5] Νομικός όρος που σημαίνει 'εκ πρώτης όψεως' και χρησιμοποιείται όταν ένα συμβάν εξάγει από μόνο του μια προφανή κρίση, δίχως κάποιος να λάβει υπ' όψη του λοιπούς παράγοντες που θα μπορούσαν να τροποποιήσουν την κρίση του αυτή. Ο H. περιγράφει το εγχείρημά του ως εξής:

H αποδοχή ότι κάποια πράξη αποτελεί μια prima facie παραβίαση δικαιωμάτων, επιφέρει την μεταβολή μιας διαδεδομένης αντίληψης. Το βάρος πέφτει στους συνηγόρους της επίμαχης πράξεως, για να προσδιορίσουν τις ειδικές απαλλακτικές ή δικαιολογητικές συνθήκες, οι οποίες θα κάνουν αυτό που τείνει να είναι μια κολάσιμη παραβίαση δικαιωμάτων, είτε μια μη-παραβίαση δικαιωμάτων, είτε μια δικαιολογημένη παραβίαση δικαιωμάτων. Αυτοί που αντιτίθενται στην επίμαχη πράξη οφείλουν μονάχα να αντικρούσουν τέτοιες προσπάθειες.