Jihad στο Λονδίνο

Είδαμε προχθές τον Άγγλο πρωθυπουργό Cameron να ανακοινώνει ότι ο τζιχαντιστής που αποκεφάλισε τον αμερικάνο δημοσιογράφο "είναι πιθανότατα Άγγλος πολίτης".

"We condemn completely the barbaric and brutal act that has taken place (...) we have not identified the individual responsible on the video, but from what we've seen it's increasingly likely that it is a british citizen. This is deeply shocking..."

Ποιο ηθικό έρεισμα έχει μια πολυεθνική χώρα-χώρος όπως η σημερινή Αγγλία, στο να θορυβείται λόγω της ιθαγένειας του σφαγέα; Έχει δικαίωμα ο Άγγλος πρωθυπουργός να επιλαμβάνεται του θέματος και να εξαγγέλλει μέτρα; Είναι αρμόδιος; Είναι καν Άγγλος;

Η φιλελεύθερη αντίληψη περί Κράτους, αποδίδει σε αυτό τον ρόλο του οικονομικού διαχειριστή. Το φιλελεύθερο κράτος είναι ένας βελτιστοποιημένος μηχανισμός διαχείρισης κοινωνικών πόρων, με άμεσες προτεραιότητες την διευκόλυνση του εμπορίου και την παροχή υπηρεσιών καλοπέρασης και ασφάλειας σε όσους βρίσκονται εντός του χώρου ευθύνης του. Το φιλελεύθερο κράτος-διαχειριστής είναι κατασκευασμένο με οικονομικά υλικά και με αριθμητικά μεγέθη, ως εκ τούτου είναι πρακτικά ασύμβατο με μεγέθη αισθητικής ή ηθικής τάξεως. Σχεδιασμένο στα πρότυπα μιας εμπορικής επιχείρησης, δεν ξεχωρίζει τον γεωγραφικό χώρο στον οποίο υφίσταται, δεν διαχωρίζει μεταξύ του μόνιμου κάτοικου και του επισκέπτη, μιλάει μια διαδεδομένη γλώσσα, υιοθετεί μια τυποποιημένη νομοθεσία και αντιλαμβάνεται την Παράδοση ως μια μάλλον ακριβή επένδυση μουσειακού χαρακτήρα με απόδοση τουριστικού συναλλάγματος. Αυτή η ιδιότυπη εταιρεία, αυτό το ετερόνομο και ετεροδιάθετο ψευδοκράτος, δεν έχει πολίτες αλλά πελάτες, τους οποίους και ταξινομεί με βάση την επίδραση που μπορούν να έχουν στο μέγεθος που αποκαλείται 'οικονομία'. Μεγάλοι πελάτες, μικροί πελάτες.

Αυτό είναι το περιβάλλον στο οποίο ο τζιχαντιστής ανετράφη και ανδρώθηκε. Ο σφαγέας με το combat knife, τέκνο της δυτικής κοσμόπολης, έγινε οπωσδήποτε αποδέκτης ενός ελαχίστου από προσφερόμενες ανέσεις. Έπαιξε playstation, ψώνισε στα malls, φόρεσε trendy ρούχα και παπούτσια, πήγε σε γυμναστήριο, οδήγησε σε κόμβους λεωφόρων, τηλεφώνησε με smartphone, είχε fuck buddies, δοκίμασε αλκοόλ και ναρκωτικά, έτυχε βασικής εκπαίδευσης, περίθαλψης και αστυνόμευσης. Αντίστοιχα, ανταγωνίσθηκε στην ελεύθερη αγορά ως γηγενής, έριξε τα μεροκάματα ως λαθρομετανάστης, συνεισέφερε στην οικονομία του κράτους-επιχείρηση. Εντάξει, αλλά τι από όλα τα παραπάνω είναι παραδοσιακά, χαρακτηριστικά αγγλικό; Η προφορά του, απαντούν οι κάτοικοι της δυτικής Αγγλίας. Θα πρόσεχαν αυτή την λεπτομέρεια αν βρίσκονταν προς αποκεφαλισμό, στη θέση του θύματος;

Όχι, το κράτος-επιχείρηση δεν στάθηκε άτυχο στην φιλότιμη προσπάθειά του να κάνει τον τζιχαντιστή Άγγλο, όπως με αποτροπιασμό υπονοεί ο πρωθυπουργός-ceo. Στην πραγματικότητα, το κράτος-επιχείρηση δεν έχει ιδέα του ποιος είναι Άγγλος και ποιος όχι. Δεν ξέρει ούτε θα μπορούσε ποτέ να ξέρει. Ο τζιχαντιστής και εκατομμύρια άλλοι σαν κι αυτόν, είχε ήδη εθνική ταυτότητα όσο διαβίωνε στο πολυεθνικό ψευδοκράτος, είτε αναζήτησε κάποια στην πορεία, για να ξεφύγει, επιτέλους, από την κατάντια του καταναλωτή. Ναι, θα αναζητήσει ματαίως την ταυτότητά του σε έναν άλλο οικουμενισμό, θα ξεφύγει από τον κτηνώδη Μονεταρισμό για να πέσει με τα μούτρα σε δεισιδαίμωνα Αβρααμισμό. Ακόμα κι έτσι θα θεωρήσει τον εαυτό του καλύτερο, καθώς εκδικείται για την υπερδεκαετή γενοκτονία που ο διευθύνων σύμβουλος του χώρου που φιλοδοξεί να ονομάζεται Αγγλία έχει συνυπογράψει, χάριν της μπίζνας 'διάλυση του Ιράκ'.

Να γυρίσουμε στο θέμα μας, την μεγάλη υποκρισία του φιλελεύθερου ψευδοκράτους. Έχοντας από τη μια απεμπολήσει την εθνική του υπόσταση-φορέα αυτής της ιδιαίτερης ηθικής (του ομότροπου ήθους κατά τον αθηναϊκό ορισμό) βάσει της οποίας η βιντεοσκοπημένη καρατόμηση θα ήταν barbaric και brutal και άρα μη-αγγλική ως πράξη και μέθοδος, αξιώνει, από την άλλη, να μπορεί να επικαλείται τις παραδοσιακές αξίες κατά βούληση. Βλέπουμε έτσι απάτριδες μονεταριστές να επικαλούνται τις παραδοσιακές αξίες, όχι μόνο όταν σπέρνουν ανέμους (καταλύοντας δια της στρατιωτικής βίας ένα ξένο καθεστώς στο όνομα της 'δημοκρατίας' ή του 'λαού'), αλλά και όταν θερίζουν τις θύελλες. Και δεν σταματάει εκεί. Το φιλελεύθερο ψευδοκράτος έρχεται εκ των υστέρων και, για να διορθώσει το λάθος του, προτείνει την απαγόρευση εισόδου σε ανεπιθύμητους. Κλείνοντας έτσι τα σύνορα και διαγράφοντας την ελευθεριότητα από τον κατάλογο των προφασιζόμενων προτερημάτων του. Αλλά μια επιχείρηση επιλεκτικά ανοικτή δεν είναι πλέον επιχείρηση.

Τζιχαντιστές και φιλελέδες, δύο μέρη του φαύλου κύκλου της παράνοιας. Τα μαχαίρια των πρώτων και οι βόμβες των δεύτερων δεν θα βρούν ποτέ όλους τους στόχους τους. Για να γλιτώσουν όχι μονάχα μερικοί δημοσιοκάφροι, αλλά εκατομμύρια ηθικοί άνθρωποι.