Στην αδερφή ψυχή μου και την κόρη του οφθαλμού μου, στον 'άνθρωπο του Έθνους', στο αριστερό δάχτυλο του οποίου κατοικεί η δική μου βέρα. Στον Ντέιφ. Αποθησαύρισα κάθε μας συνάντηση, και έζησα μαζί σου μια ζωή χαράς μετά από χρόνια δακρύων.
Για πρώτη φορά στα χρονικά, μια ιστορία αγάπης θα ειπωθεί την ημέρα που πεθαίνει ένας από τους πρωταγωνιστές της και, ευτυχώς για εμένα, είμαι η γυναίκα που σκοτώθηκε ώστε ο άντρας της να ζήσει, και να συνεχίσει να ηγείται του στρατού του, και να χτίζει το στρατιωτικό του οπλοστάσιο. Δεν μπορούσα να μην το κάνω, αφού μαζί του έζησα σαν βασίλισσα για χρόνια - αν και ο τρόπος ζωής μας ήταν διαφορετικός αφού βρισκόμασταν συνεχώς εν κινήσει.
Σήμερα, το όνομά μου και το δικό σου, Μοχάμεντ Ντιάμπ Αλ-Ντέιφ, μπορούν να ανακοινωθούν δημοσίως, δίπλα δίπλα, για να τα ακούσει όλος ο κόσμος και να μας στρώσουν το κόκκινο χαλί. Τα αληθινά αστέρια δεν ανήκουν στον ουρανό αλλά στις σήραγγες, όπου τα 'κρυμμένα' αστέρια διαβιούν - όμως έρχεται μια στιγμή που και αυτά φωτίζονται και οι άνθρωποι του κόσμου βλέπουν επιτέλους το όμορφο λαμπύρισμά τους.
Ξέρω ότι βιάζεσαι λόγω των χρονικών περιορισμών και της αβεβαιότητας των σκοτεινών αυτών ωρών, αλλά η ήρεμη, ήσυχη και συγκρατημένη γυναίκα σου λαχταρά τον 'μεγαλύτερο εχθρό του μεγαλύτερου εχθρού μας' να διαβάσει την φλυαρία της Βιντάντ του. Μήπως δεν είμαι κι εγώ ένας ανώνυμος 'στρατιώτης' σου, όπως όλοι οι στρατιώτες των Κασσάμ;
Έλα, κάτσε λίγο δίπλα μου για τελευταία φορά με τη στρατιωτική σου στολή. Είσαι πιο όμορφος με τη στολή σου από όσο νομίζεις. πιο όμορφος απ' ό,τι αν φορούσες λευκό πουκάμισο και κόκκινη γραβάτα, όπως κάνουν οι πολιτικοί, και τα πρόσωπα με την επιρροή. Άσε την μυρωδιά του 'ιδρώτα της μάχης' να αναβλύσει από εσένα, ένα άρωμα με το σήμα του Ντέιφ. Άσε τις ευωδιές των γαλλικών αρωμάτων και των ανθών του γιασεμιού να υστερούν στη σύγκριση.
